Ὁμιλία στήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Θ’ Ματθαίου
(Μτθ. 14, 22-34)
Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς
Ἐν Πειραιεῖ
20-08-2016
Ἡ περιπέτεια τῶν μαθητῶν μέσα στὸ πλοῖο, καθὼς καὶ ἡ θαυμαστὴ σωτηρία τους ἀπὸ τὸ ναυάγιο, ὅπως μᾶς τίς διηγήθηκε ὁ Απόστολος καί Εὐαγγελιστής Ματθαῖος στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἀποτελοῦν, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μία εἰκόνα, ποὺ παριστάνει ζωηρὰ τρία πλοῖα : α) τήν ἀνθρώπινη ζωή, β) τήν πατρίδα μας Ἑλλάδα καί γ) τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἄς δοῦμε, ὅμως, κάπως λεπτομερέστερα τὴν εἰκόνα αὐτή.
α) Τό πλοῖο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς
Οἱ ἄνθρωποι, μολονότι εἴμαστε πάνω στὴν ξηρά, ἐν τούτοις ποντοποροῦμε, εἴμαστε μέσα σ᾽ ἕνα πλοῖο. Ποιό εἶναι τὸ πλοῖο; Ἡ ἀνθρώπινη ζωή. Ἀπ᾽ τὴν ἡμέρα, ποὺ γεννιέται ὁ ἄνθρωπος, μέχρις ὅτου τελειώσει τὴ ζωή του, εἶναι μέσα στὸ πλοῖο αὐτό, ποὺ κινδυνεύει ἀπὸ τὰ ἄγρια κύματα. Ποιά εἶναι τὰ κύματα αὐτά; Ἕνα κῦμα εἶναι ἡ ἀσθένεια· ἐνῷ εἶσαι ὑγιής, αἴφνης ἀρρωσταίνεις, πέφτεις στὸ κρεβάτι καί κινδυνεύεις νὰ πεθάνῃς. Κῦμα πελώριο αὐτό. Ἄλλο κῦμα εἶναι ἡ χηρεία· ἐνῷ εἶσαι παντρεμένος, χάνεις τὴ γυναῖκα σου καὶ μένεις μόνος. Τί πλῆγμα εἶναι καὶ γιὰ τὴ γυναῖκα νὰ χάσει τὸν ἄντρα της καὶ νὰ μείνῃ χήρα μὲ μικρὰ παιδιά! Ἀλλὰ, καὶ γιὰ τὰ παιδιὰ μεγάλο κῦμα ἡ ὀρφάνια. Κῦμα ἀκόμη εἶναι ἡ ἀνεργία· νὰ εἶναι κανεὶς χωρὶς ἀπασχόληση, νὰ ζητάει ἐργασία καὶ νὰ μὴ μπορεῖ νὰ βρεῖ. Κῦμα εἶναι ἡ φτώχεια· νὰ μὴν ἔχει ὁ ἄνθρωπος τὰ ἀπαραίτητα νὰ καλύψει τὶς ἀνάγκες του. Κύματα, ἐπίσης, εἶναι ἡ ἀδικία, ἡ συκοφαντία, τὸ διαζύγιο. Γεμάτη κύματα ἡ ζωὴ αὐτή. Τέλος, τὸ ἀγριώτερο κῦμα εἶναι ὁ θάνατος, τὸ ναυάγιο τῆς ζωῆς, ποὺ ἔρχεται νὰ βυθίσει τὸ σῶμα μας στὸν τάφο. Ἀλλὰ, μιλώντας τὴ γλῶσσα τοῦ Εὐαγγελίου, πρέπει νὰ ποῦμε ὅτι τὸ φοβερώτερο ἀπ᾽ὅλα τὰ κύματα εἶναι ἡ ἁμαρτία! Ὅποιος μένει ἀμετανόητος στὴν ἁμαρτία, εἴτε ὀργὴ καὶ θυμὸς λέγεται αὐτὴ, εἴτε ἀσέλγεια καὶ πορνεία ἢ μοιχεία ἤ ὁμοφυλοφιλία, εἴτε κλοπὴ, εἴτε φόνος, εἴτε βλασφημία, εἴτε ὁποιοδήποτε ἄλλο ἔγκλημα, αὐτὸς καταποντίζεται, ὄχι στὸν τάφο, ἀλλὰ στὸν ᾅδη ψυχικῶς καὶ σωματικῶς.
Τί πρέπει τώρα νὰ κάνουμε; Ν᾽ ἀπελπιστοῦμε; Ὄχι, ἀγαπητοί μου. Νὰ λάβουμε κ᾽ ἐμεῖς θάρρος καὶ νὰ ἔχουμε ἀκράδαντη πίστη στὸν Ἅγιο Τριαδικό Θεό μας. Ὁ Θεὸς ἔρχεται καὶ βοηθάει τὸν ἄνθρωπο, δὲν τὸν ἀφήνει. Καὶ ὁ πιστὸς ἄνθρωπος βλέπει παντοῦ τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ. Τὸ βλέπει διαρκῶς στὴ ζωή του· κι ὅταν εἶναι μικρός, κι ὅταν μεγαλώνει, κι ὅταν φτάνει στὰ γεράματά του, πάντοτε βλέπει τὸ χέρι τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὄχι μόνο τὰ ἄτομα, ἀλλὰ καὶ τά σύνολα, οἱ οἰκογένειες, τά ἔθνη καὶ οἱ κοινωνίες, βλέπουν τὴν προστασία Του.
β) Τό πλοῖο τῆς Ἑλλάδος
Ἐκτός ἀπό τήν εἰκόνα τοῦ πλοίου τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, μέσα στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, βλέπουμε ἐπίσης καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ πλοίου τῆς βασανισμένης πατρίδος μας, τῆς Ἑλλάδος.
Ἡ παγκόσμια ἱστορία μοιάζει μὲ θάλασσα. Οἱ ἄνεμοι δὲν ἀφήνουν τὴν θάλασσα νὰ ἠρεμήσει, ἀλλὰ καὶ ποικίλες ἰδέες διαφόρων ἐγκεφάλων δὲν ἀφήνουν νὰ ἠρεμήσει ὁ κόσμος. Συγκρούονται μεταξύ τους, προκαλοῦν ἔριδες, ἐπαναστάσεις, μάχες, πολέμους, ποὺ, σὰν πελώρια κύματα, ἁπλώνονται ἀπ᾽ τὸ ἕνα ἄκρο τῆς γῆς ὣς τὸ ἄλλο, καὶ μέσα στοὺς κλυδωνισμοὺς αὐτοὺς πέφτουν τὰ ἔθνη.
Τί θέαμα τραγικό! Κράτη καὶ αὐτοκρατορίες μοιάζουν μὲ πλοῖα, ποὺ, ὑπὸ διάφορες σημαῖες, ταξιδεύουν διὰ μέσου τῶν αἰώνων. Φαίνεται ὅτι κατασκευάστηκαν, γιὰ ν᾽ ἀντέχουν σὲ κάθε τρικυμία. Πλέουν ὑπερήφανα, ψάλλουν ἐθνικὰ θούρια, σχίζουν τὰ κύματα. Εἶναι κατάφορτα· ἀσήμι, χρυσάφι, πολύτιμους λίθους καὶ πλῆθος ὅπλα κρύβουν στ᾽ ἀμπάρια τους. Ἐπιστήμονες πλοίαρχοι ἀγρυπνοῦν στὴν γέφυρα. Ἀλλὰ, ξαφνικὰ ἕνα ἀπρόοπτο κῦμα ἔρχεται ἀπ᾽ τὴν ἄβυσσο, χτυπάει μὲ λύσσα, καὶ τὸ ὑπερήφανο πλοῖο καταποντίζεται αὔτανδρο. Ποῦ εἶναι τὰ πλούτη, τὰ ὅπλα, οἱ σοφοὶ κυβερνῆτες; Τὸ πλοῖο ἐξαφανίστηκε! Ἔτσι ἔσβησαν κράτη – κολοσσοί.
Ἀλλά, ἀνάμεσα στὰ μεγάλα πλοῖα, νά καὶ μιὰ βαρκούλα. Ἀπὸ τὴ γέφυρά τους οἱ πλοίαρχοι τῶν πλωτῶν κολοσσῶν ἔλεγαν μὲ περιφρόνηση· «Βαρκούλα, ποῦ πᾷς; πῶς τολμᾷς καὶ βγαίνεις στὰ πελάγη; Ἐδῶ μόνο ἐμεῖς ταξιδεύουμε. Ἀφοῦ, ὅμως, ἀποφάσισες νὰ βγεῖς στὴν ἀνοιχτὴ θάλασσα, ἔλα τοὐλάχιστον νὰ δεθεῖς δίπλα μας. Μόνο ἔτσι ὑπάρχει ἐλπίδα νὰ σωθεῖς».
Ἀλλὰ, ἡ βαρκούλα δὲ σκιάζεται! Συνεχίζει νὰ ταξιδεύει μέρα–νύχτα ἐπὶ χιλιετίες. Πέφτει σὲ θύελλες καὶ καταιγίδες. Οἱ ἐχθροὶ προφητεύουν πὼς θὰ χαθεῖ· ἀλλά αὐτή, ἐνῷ φαίνεται πὼς ἔχει ἐξαφανιστεῖ, ξαφνικὰ –ὤ τοῦ θαύματος!– προβάλλει λαμπρὴ μέσ᾽ ἀπ᾽ τοὺς ἀφρούς· καὶ ἐνῷ γύρω της ἐπιπλέουν τά ναυάγια τῶν κολοσσῶν, αὐτὴ σαλπίζει διαρκῶς καὶ προχωρεῖ.
Ἡ βαρκούλα, ποὺ ἐπὶ χιλιετίες πλέει ἀκαταπόντιστη, εἶναι ἡ Ἑλλάδα. Νά, τί γράφει ἕνας σπουδαῖος ἱστορικός· «Τὸ μεγαλοπρεπὲς θέαμα τῆς ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους, ἐκτυλιχθείσης μὲ τόσας πλουσίας καὶ γονίμους ἱστορικὰς περιπετείας ἐπὶ 4.000 ἔτη εἰς τὸν ἴδιον τόπον καὶ μὲ πρωταγωνιστὴν τὸν ἴδιον λαόν, εἶναι ἀναμφισβητήτως μοναδικὸν εἰς τὴν ὅλην ἱστορίαν τῆς ἀνθρωπότητος».
Ἡ Ἑλλάδα συνεχίζει νὰ ποντοπορεῖ. Αὐτὴ εἶναι τὸ πλοῖο τὸ «μέσον τῆς θαλάσσης βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων». Καὶ τί κύματα δὲν ἔπεσαν πάνω της! Κάθε ἐπιδρομὴ βαρβάρων ἦταν κι ἕνα κῦμα. Καὶ αὐτοὶ, ποὺ τῆς ἐπιτέθηκαν, ἐξαφανίστηκαν, καὶ τὰ ὀνόματά τους λησμονήθηκαν· βρίσκονται μόνο στὰ σκονισμένα χειρόγραφα τῆς ἱστορίας. Ἄβαροι, Κουμᾶνοι, Σκύθες, Οὖνοι, Πετσενέγοι, ποῦ εἶναι; Ἦρθε ἐποχὴ, ποὺ ἡ Ἑλλάδα δὲν φαινόταν πουθενά. «Πέθανε»! ἔκλαιγαν οἱ φίλοι της. «Χάθηκε»! ἀλάλαζαν οἱ ἐχθροί της. Ἀλλὰ, ξαφνικὰ ἡ Ἑλλάδα προέβαλλε μέσ᾽ ἀπὸ τὰ κύματα, σὰν ὡραία νύφη τῆς Μεσογείου.
Ὅταν τὸ 1941 τὸ κῦμα τῶν νεωτέρων Οὔνων κατέκλυζε τὴν Ἑλλάδα καὶ στὸν ἱστὸ τῆς Ἀκροπόλεως κυμάτιζε ἡ σημαία τοῦ ἀντιχρίστου, βόρειοι θανάσιμοι ἐχθροὶ τύπωσαν καὶ τοιχοκόλλησαν μιὰ εἰκόνα· παρίστανε ἕναν εὔζωνο, ποὺ ἔπεσε στὸ Αἰγαῖο, πνιγόταν καὶ στὸν ἀφρὸ φαινόταν μόνο ἡ φούντα τοῦ τσαρουχιοῦ του. Αὐτὸ ἔβλεπαν, γελοῦσαν καὶ χυδαιολογοῦσαν. Ἀλλὰ, ἡ Ἑλλάδα ἐμφανίστηκε πάλι στὸ προσκήνιο. Ὁ εὔζωνος ἀναδύθηκε ἀπ᾽ τὸν βυθό, περπάτησε πάνω στὰ κύματα, ἄστραψε καὶ βρόντηξε, καί οἱ ἀλεποῦδες καὶ τὰ τσακάλια κρύφτηκαν στὶς σπηλιές τους. Δὲν εἶναι φαντασία, εἶναι πραγματικότητα. Ἀπὸ τὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων ἀνέβλυζαν ἀενάως δυνάμεις. Καί λέμε «ἀνέβλυζαν», διότι σήμερα, δυστυχῶς, ἀπό τήν ψυχή τῶν περισσοτέρων συγχρόνων Νεοελλήνων, μέ ἐξαίρεση ἕνα μικρό εὐσεβές λεῖμμα, δέν ἀναβλύζουν δυνάμεις ἀντιστάσεως. Ὀ ἑλληνικός λαός, ζαλισμένος ἀπὸ τὰ μνημόνια, τὴν φορολογία, τὴν ἀνεργία, τὴν αἰφνίδια ἀνατροπὴ τῶν βιωτικῶν του σχεδίων καὶ προγραμμάτων, στήνεται στὶς οὐρὲς τῶν τραπεζῶν, τῶν ἐφοριῶν, τῶν συσσιτίων, προσπαθεῖ νὰ ἐξασφαλίσει τὸν ἐπιούσιο, νὰ ἐπιβιώσει, καί, πλὴν ὀλίγων, ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ καὶ πνευματικά. Ἡ ἐκάστοτε πολιτική ἡγεσία τοῦ κράτους μας, ἀνεξαρτήτως κομμάτων, μέ τήν συνέργια καί ἀνοχή τῶν περισσοτέρων ἐκκλησιαστικῶν ταγῶν, βρίσκουν εὐκαιρία καί προωθοῦν ἐμφανῶς πλέον τήν ἀποχριστιανοποίηση τοῦ Ἔθνους μας καί τόν δηλητηριασμό τῶν ψυχῶν τῶν Ἑλλήνων, χτυπώντας καί ἀλλοιώνοντας τήν ἑλληνορθόδοξη ταυτότητα καί αὐτοσυνειδησία μας. Δείγματα αὐτοῦ τοῦ ἀποχριστιανισμοῦ εἶναι ἐγκατάσταση τῆς Μασονίας, τοῦ Σιωνισμοῦ καί τοῦ ἀθεϊσμοῦ ὡς ἀφεντικῶν καί κυβερνητῶν τῆς Χώρας μας, ἡ καθιέρωση τοῦ λεγομένου «ἀντιρατσιστικοῦ» νόμου, ὁ ὁποῖος στήν οὐσία εἶναι ὁ μεγαλύτερος ρατσισμός, που ὑπῆρξε ποτέ στή Χώρα μας, διότι ἔχει ὡς στόχο τήν ἀπόλυτη καί πλήρη φίμωση καί ποινικοποίηση κάθε γνώμης καί ἀπόψεως, πού εἶναι ἀντίθετη μέ τό κατεστημένο σύστημα, ἡ προώθηση τοῦ οὐδετερόθρηκου κράτους, ἡ νομιμοποίηση τοῦ κολοφῶνος τῶν ἁμαρτιῶν, δηλ. τῆς ὁμοφυλοφιλίας, μέ τήν καθιέρωση τοῦ συμφώνου ἐλευθέρας συμβιώσεως καί τίς ἐτήσιες παρελάσεις ὑπερηφανείας τῶν Λ.Ο.Α.Τ. σέ Ἀθήνα καί Θεσσαλονίκη, ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς βλασφημίας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί τῆς προσβολῆς τῶν ἱερῶν καί ὁσίων, ὁ αὐτοπροσδιορισμός τοῦ φύλου, ἡ ἀποτέφρωση (καύση νεκρῶν), ἡ εὐθανασία, ἡ ἵδρυση κατευθύνσεως Ἱσλαμικῶν Σπουδῶν στήν «Ὀρθόδοξη» Θεολογική Σχολή τοῦ Α.Π.Θ., ἡ ἀπόφαση ἀνεγέρσεως Μουσουλμανικοῦ Τεμένους στόν Ἐλαιῶνα καί ἡ ἀδειοδότηση λειτουργίας τεσσάρων ἐπίσημων Τζαμιῶν στήν Ἀθήνα, γιά νά λατρεύεται ὁ ψευδοθεός Ἀλλάχ, ἡ μετατροπή τῆς Παιδείας καί τοῦ Σχολείου σέ οὐδετερόθρησκο, ἡ μετάλλαξη τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν σέ θρησκειολογία, ἡ πλήρης στρέβλωση τῆς ἑλληνικῆς γλῶσσας καί ἱστορίας, οἱ βανδαλισμοί καί καταστροφή Ὀρθοδόξων Ναῶν, ἡ εἰσβολή ἀντιεξουσιαστῶν σέ Ὀρθοδόξους Ναούς, κατά τή διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας, καί τέλος οἱ πολυάριθμες καί ἀκατάπαυστες ροές προσφύγων καί λαθρομεταναστῶν στή Χώρα μας, πού ἀποσκοποῦν τήν ἰσλαμοποίηση τῆς Ἑλλάδος
Ποιές δυνάμεις μποροῦν νά κρατήσουν ὄρθια τὴν Ἑλλάδα πάνω στὰ ἱστορικά της βράχια; Ἡ γεωγραφική της θέση; Τὰ ὅπλα της; Ἡ ἀνδρεία τῶν παιδιῶν της; Τὸ ἔνδοξο παρελθόν της; Ἡ προστασία τῶν δῆθεν συμμάχων της; Ἔχουν κι αὐτὰ σημασία. Μὰ, πάνω ἀπ᾽ ὅλ᾽ αὐτὰ εἶναι ἡ ἀπροσμάχητος καί ἀκαταμάχητος δύναμη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν θ΄ἀφήσει τὸ μικρὸ αὐτὸ ἔθνος νὰ ἐξαφανιστεῖ. Ἐπιτρέπει Ἐκεῖνος θύελλες καὶ καταιγίδες, γιὰ νὰ τὸ ἀναδείξει ἀκόμη μιὰ φορὰ καὶ νὰ καταισχύνει ὅσους μισοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ τὸ φῶς.
Ἡ Ἑλλάδα δὲν θὰ καταστραφεῖ, ἐάν ἔχει σημαία τὸν Σταυρό, καί ὄχι τήν Ἡμισέληνο, πηδάλιο τὸ Εὐαγγέλιο, καί ὄχι τό ἀνίερο Κοράνιο, πυξίδα τὴν ἁγνή της συνείδηση, ἄγκυρα τὴν ἐλπίδα, πολικὸ ἀστέρα τὶς θυσίες τῶν ἀναριθμήτων μαρτύρων καί νεομαρτύρων, καί κυβερνήτη τὸν Χριστό. Μόνο τότε ὁ Κύριος θά εἶναι μαζί της. Σἐ ἀντίθετη περίπτωση, εἶναι βέβαιη ἡ ἐξαφάνιση καί καταστροφή της. Μόνον ὁ Χριστὸς θά σώσει τὴν πατρίδα μας, ὅταν ὅλοι μας, ἄρχοντες καί ἀρχόμενοι, κλῆρος καί λαός, ἀνανήψουμε ἀπό τήν πνευματική καί ἠθική κατάπτωσή μας, ἀπό τήν ἀποστασία μας ἀπό τόν ἀληθινό Τριαδικό Θεό.
γ) Τό πλοῖο τῆς Ἐκκλησίας
Ἐκτός ἀπό τήν εἰκόνα τῶν πλοίων τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί τῆς Ἑλλάδος, μέσα στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, βλέπουμε καί τήν εἰκόνα τοῦ πλοίου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Πλοῖο οὐράνιο, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ποὺ ἔχει προορισμὸ νὰ μεταφέρει τοὺς ἐνσυνείδητους πιστοὺς «εἰς τὸ πέραν», στὴν ἄνω πόλη, στὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ἀλλὰ, τὸ ταξίδι τῆς Ἐκκλησίας, διὰ μέσου τῶν αἰώνων, δὲν εἶνε γαλήνιο. Λίγα καὶ μικρὰ εἶναι τὰ διαλείμματα τῆς γαλήνης· κατὰ κανόνα ἐπικρατεῖ τρικυμία. Ὁ σατανᾶς μὲ μύριους τρόπους ἐπιχειρεῖ νὰ καταποντίσει τὸ σκάφος, γιὰ νὰ μὴν κατορθώσει ν᾽ ἀποβιβάσει τοὺς ἐπιβάτες του στὶς ἀκτὲς τῆς αἰωνίου ζωῆς, στὸ λιμάνι τῆς σωτηρίας, ἀλλὰ νὰ τοὺς κάνει νὰ ναυαγήσουν στὸ πέλαγος τῆς πλάνης καὶ τῆς διαφθορᾶς.
Ὁ σατανᾶς ξεσηκώνει κύματα τεράστια. Κάτω ἀπὸ τὴ βία τῶν κυμάτων αὐτῶν νομίζει κανεὶς ὅτι τὸ σκάφος θὰ παρασυρθεῖ, θὰ ἐξοκείλει, θὰ χάσει τὴν πορεία του, θὰ πέσει ἔξω, θὰ χτυπήσει πάνω στοὺς βράχους καὶ θὰ ναυαγήσει. Καὶ ποιά εἶναι τὰ κύματα; Εἶναι οἱ διάφορες ἑτεροδιδασκαλίες, οἱ πλάνες, οἱ αἱρέσεις, τὰ σχίσματα, οἱ κενοφανεῖς θεωρίες τῶν ὀρθολογιστῶν καὶ τῶν ἀπίστων, ἀλλὰ καὶ οἱ ἔμμεσοι ἢ ἄμεσοι διωγμοὶ τῶν κρατούντων. Εἶναι οἱ τρεῖς μεγαλύτεροι ἐχθροί τῆς Ὀρθοδοξίας, δηλ. ὁ αἱρεσιάρχης Πάπας, οἱ αἱρετικοί Μονοφυσῖτες καί οἱ παναιρετικοί Οἰκουμενιστές Ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῖοι, ἀφοῦ πλανήθηκαν ἀπό τήν ὀρθή δόξα τῆς Πίστεως, βασταζόμενοι καί καθοδηγούμενοι ἀπό ἄρχοντες δαίμονες, προσπαθοῦν, μέ μεγάλους γάντζους, νά ἀποτραβήξουν καί νά ἐκτρέψουν τό καράβι τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας ἀπό τήν ὀρθή πορεία του. Εἶναι τό θηρίο τοῦ Ἅδη τῆς λαοπλάνου καί αἱμοσταγοῦς Μουσουλμανικῆς θρησκείας. Εἶναι ὁ αἱρεσιάρχης Λούθηρος, ὁ ἀρχηγός τῆς αἱρέσεως τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί τῶν διαφόρων παραφυάδων του μέ τίς πλάνες τους. Εἶναι ὁ Ἰουλιανός ὁ Ἀποστάτης, πρώην Χριστιανός, πού κήρυξε τήν εἰδωλολατρεία. Εἶναι οἱ διώκτες τύραννοι βασιλεῖς, ὅπως ὁ Νέρων, ὁ Διοκλητιανός, ὁ Δέκιος κ.ἄ. Εἶναι τό θηρίο τῆς Ἀποκαλύψεως τῆς λεγομένης «Νέας Ἐποχῆς» καί τῆς «Νέας Τάξεως Πραγμάτων», τό ὁποῖο ἐκπροσωπεῖ τόν Διάβολο, τό Θηρίο, τόν Ψευδοπροφήτη, τούς πολιτικούς, στρατιωτικούς, οἰκονομικούς καί θρησκειολογικούς ὀργανισμούς, τό σφράγισμα καί τό 666, καί τό ὁποῖο θηρίο ἔχει τρία πόδια, σέ ἔνδειξη τῆς βλασφημίας του ἐναντίον τοῦ δόγματος τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἶναι ὁ στρατός τῶν σταυροφόρων τοῦ τότε Πάπα καί τῆς σημερινῆς «Νέας Ἐποχῆς» καί τοῦ Ἀντιχρίστου. Εἶναι ὁ πονηρός ἄρχοντας τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, μέ σύμβολο τό σιωνιστικό ἀστέρι, καί τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας τοῦ πλούτου, μέ σύμβολο τό πουγκί μέ τό δολάριο, ὁ ὁποῖος ἀγκαλιάζει τήν διαφθορά καί τήν πόρνη γυναῖκα. Εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, πού κατατοξεύει τόν κυβερνήτη Χριστό. Εἶναι ἡ δαιμονική καί ἐπάρατη Οὐνία, ὁ δούρειος ἴππος τοῦ Παπισμοῦ. Εἶναι ἡ παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Καί τέλος, εἶναι ἡ ἀντικανονική καί παράνομη, ληστρική καί αἱρετική, οἰκουμενιστική ψευδοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου τῶν Χανίων τῆς Κρήτης. Ὅλα μαζὶ αὐτὰ ἢ καὶ τὸ καθένα ἀπὸ αὐτὰ χωριστά, σὰν κύματα λυσσασμένα πέφτουν πάνω στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ ζητοῦν νὰ τὴν καταποντίσουν.
Οἱ ἄξιοι καί ἀσυμβίβαστοι ποιμένες καὶ διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ κυβερνοῦν τὸ σκάφος, ἀγωνίζονται ὅσο μποροῦν. Ἀλλὰ, σὰν ἄνθρωποι κι αὐτοί, βλέποντας γύρω τους τὴν θάλασσα νὰ μαίνεται, βλέποντας τὴν σκοτεινὴ καὶ ἀσέληνη νύχτα, ἀρχίζουν νὰ κάμπτονται, νὰ λυγίζουν, νὰ χάνουν τὸ θάρρος τους, νὰ κλονίζονται, νὰ νομίζουν ὅτι πάει πιὰ χάθηκε κάθε ἐλπίδα σωτηρίας.
Οἱ πιστοὶ ζαλίζονται ἀπὸ τὴν τρικυμία, παθαίνουν σύγχυση, ἀποπροσανατολίζονται καὶ, ἀποκαμωμένοι ἀπὸ τὴν ταλαιπωρία, διαρρέουν δεξιὰ κι ἀριστερά, καὶ δὲν εἶνε λίγοι ἐκεῖνοι, ποὺ γλιστροῦν ἀπρόσεκτα, πέφτουν στὴ θάλασσα καὶ πνίγονται.
Οἱ ἄπιστοι, ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος, μὲ χαρὰ ἀπερίγραπτη, μὲ χαιρέκακη προσμονή, παρακολουθοῦν τὴν δραματικὴ πάλη, τὸ ῥιψοκίνδυνο ταξίδι, τὸν ἀγῶνα τοῦ σκάφους τῆς Ἐκκλησίας μὲ τοὺς ἀνέμους καὶ τὰ κύματα, καί ἀπὸ στιγμὴ σὲ στιγμὴ περιμένουν τὸ ναυάγιο, γιὰ νὰ γιορτάσουν τὴ νίκη τους. Ἔχουν καταστρώσει τόσο καλά, τόσο ἐπιδέξια, τόσο σατανικὰ τὰ διάφορα σχέδιά τους γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε τὸ ναυάγιό της τὸ ἔχουν βέβαιο, καὶ, συγκεντρωμένοι στὶς ἀκτὲς τοῦ κόσμου, περιμένουν, σὰν ἄλλοι πειρατές, σὰν Ἀλγερῖνοι καὶ Βάνδαλοι, νὰ περισυλλέξουν ὅ,τι ἀπομεινάρια ἐκβράσει ἡ θάλασσα ἀπὸ τὸ ναυάγιο.
Ἀλλὰ, εὐλογητὸς ὁ Θεός! Κυβερνῆτες τοῦ σκάφους, ποιμένες καὶ ἐργάτες τῆς Ἐκκλησίας, ἄς λάβετε θάρρος. Πιστοί, ἄς μείνετε στὶς θέσεις σας. Ἄπιστοι, ἄς πενθήσετε, ἄς ἐξαφανιστεῖτε! Ὁ Χριστὸς ἔρχεται! Θὰ κάνει φανερὴ τὴν δύναμή Του καὶ τὴν δόξα Του.
Μπορεῖ ὁ Κύριος νὰ ἀφήνει τὴν ἐντύπωση ἐπὶ χρόνια, ἐπὶ αἰῶνες, ὅτι τάχα δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν τύχη τῆς Ἐκκλησίας Του, ἀλλ᾽αὐτὸ εἶναι ἐντελῶς φαινομενικό· τὸ κάνει σκοπίμως, γιατὶ θέλει νὰ δοκιμαστοῦν ὅλοι, καὶ οἱ δικοί Του καὶ οἱ ἐχθροί Του· γιὰ νὰ φανεῖ καὶ τῶν ἀπίστων ἡ μανία καὶ τῶν πιστῶν ἡ ἀφοσίωση, καὶ τῶν μαρτύρων ἡ ὑπομονὴ καὶ τῶν ποιμένων ἡ σύνεση. Ἀλλά, ὅταν φθάσει ἡ κρίσιμη στιγμή, ἐκεῖ ποὺ τὰ πάντα φαίνονται σκοτεινά, δυσμενῆ, ἐνάντια, πολέμια γιὰ τὴν Ἐκκλησία, τότε ὁ Κύριος, ποὺ ἀοράτως πάντοτε τὴν κυβερνᾷ, ἐκδηλώνει τὴν στοργὴ, ποὺ τρέφει πρὸς τὴν ἀγαπημένη Νύμφη του, τὴν Ἐκκλησία. Μὲ τὴν προσταγή Του οἱ ἄνεμοι κοπάζουν, τὰ κύματα σταματοῦν καὶ γίνεται γαλήνη μεγάλη.
Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία, ποὺ γνώρισε, γνωρίζει καί θά γνωρίζει ἡμέρες τρικυμιῶν, βλέπει καὶ ἡμέρες γαλήνης. Πότε θά εἶναι καί πόσο θὰ διαρκέσουν οἱ ἡμέρες αὐτὲς τῆς γαλήνης καὶ τῆς εἰρήνης τῆς Ἐκκλησίας, δὲν γνωρίζουμε· τὸ γνωρίζει Ἐκεῖνος. Ἐμεῖς ἕνα πρέπει νὰ γνωρίζουμε καὶ νὰ τὸ πιστεύουμε· ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ μοναδικὸ σκάφος, τὸ ὁποῖο, πρὶν ἀπὸ εἴκοσι αἰῶνες, μὲ τὴν διαταγὴ τοῦ Κυρίου, ξεκίνησε ἀπὸ τὶς ἀκτὲς τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, μπῆκε σὲ μεγάλους ὠκεανούς, συνάντησε τρικυμίες, δέχθηκε στὰ πλευρά του τὰ πιὸ δυνατὰ χτυπήματα τῆς κακίας τοῦ κόσμου, φάνηκε πολλὲς φορὲς ὅτι πρὸς στιγμὴν πάει νὰ βουλιάξει, ἀλλὰ μέχρι τώρα δὲν ἔχει καταποντισθεῖ, οὔτε ὅμως καὶ θὰ καταποντισθεῖ ποτέ. Κατὰ τὴν ὡραία ἔκφραση ἀρχαίου διδασκάλου τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ «κλυδωνίζεται, ἀλλ᾽ οὐ καταποντίζεται», ταράζεται δηλαδὴ καὶ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὸν σάλο τῶν κυμάτων, ἀλλὰ δὲν βυθίζεται.
Καὶ πῶς νὰ καταποντισθεῖ, ἀφοῦ κυβερνήτης της εἶνε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός; Βέβαια, ὅπως ὁ Χριστὸς δοκιμάστηκε, ἔτσι δοκιμάστηκε, δοκιμάζεται καί θὰ δοκιμαστεῖ καὶ ἡ Ἐκκλησία Του. Θὰ περάσει μέσα ἀπὸ τὸ μαρτύριο, θ᾿ ἀνεβεῖ στὸν Γολγοθᾶ, θὰ ὑποστεῖ ταπεινώσεις καὶ ἐξευτελισμούς, ἀλλὰ στὸ τέλος θὰ καταλήξει στὸν θρίαμβο. Ὁ δὲ θρίαμβός της θὰ εἶναι τόσο μεγάλος, ὥστε ὄχι μόνο «οἱ ἐν τῷ πλοίῳ», ὅσοι εἶναι πιστοὶ στὸν Χριστὸ καὶ ζοῦν μέσα στοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας Του, ἀλλὰ καί αὐτοὶ οἱ ἐχθροί της, ὅσοι τὴ μισοῦν καὶ τὴν πολεμοῦν, θ᾿ ἀναγνωρίσουν τὴν ἀλήθειά της, τὴν δύναμή της, τὴν ὑπεροχή της.
Καὶ ἐμεῖς τὰ παιδιά της, κατέχοντας αὐτὴ τὴν ἀλήθεια, ἂς μείνουμε πιστοὶ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Μὴ μᾶς τρομάζουν τὰ κύματα, μὴ μᾶς πτοοῦν οἱ ἄπιστοι. Αὐτοὶ θὰ χαθοῦν καὶ θὰ ἐξαφανιστοῦν, ὅπως οἱ ἀφροὶ τῶν κυμάτων. Ἡ Ἐκκλησία, ὅμως, ἀφοῦ ἐκτελέσει τὸν προορισμό της στὸν κόσμο, θὰ φτάσει καὶ θὰ ἀγκυροβολήσει στὸ λιμάνι τῆς αἰωνίου ζωῆς, «εἰς τὸ πέραν». Τότε, οἱ τρισευτυχισμένοι ἐπιβάτες της, καθὼς θ᾽ ἀποβιβάζονται, θ᾿ ἀντικρύσουν ἐκεῖ, μὲ χαρὰ ἀπερίγραπτη, τὶς ἀκτὲς τῆς αἰωνίου ζωῆς.
Εἴθε, ἀγαπητοί μου, καὶ ἐσεῖς κι ἐγὼ καὶ ὅλοι οἱ Ὀρθὀδοξοι Χριστιανοὶ νὰ βρεθοῦμε μεταξὺ τῶν εὐτυχισμένων ἐπιβάτων τοῦ πλοίου. Ἀμήν!
https://sotiriosnavs.com/wp-content/uploads/2020/05/IMG_20200508_130841-rotated.jpg2020-08-08 17:35:38%cf%84%ce%b1-%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%b7-%ce%b6%cf%89%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b1%ce%b4%ce%b1-%ce%b5%ce%ba