«Χαίρετε. Μή φοβεῖσθε˙ ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τήν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται» (Ματθ. 28, 9-10)
Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
11-05-2016
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Ὁ Ἀναστάς Κύριος καί Θεός μας, εὐθύς μετά τήν ἔνδοξη τριήμερη Ἀνάστασή Του, ἀπευθυνόμενος στίς ἅγιες Μυροφόρες γυναῖκες, τίς εὐαγγελίστριες τοῦ χαρμοσύνου μηνύματος τῆς Ἀναστάσεως πρός τούς ἁγίους Μαθητές καί Ἀποστόλους Του, τίς προσφώνησε μέ τόν θερμό Ἀναστάσιμο χαιρετισμό˙ «Χαίρετε». Καί, ἀφοῦ γαλήνευσε τίς πονεμένες καί φοβισμένες καρδιές τους μέ τήν ἀνείπωτη Ἀναστάσιμη πνευματική χαρά, τίς παρήγγειλλε, λέγοντας : «Μή φοβᾶσθε. Πηγαίνετε καί ἀναγγείλατε στούς ἀδελφούς μου, τούς ἀγαπημένους Μαθητές καί Ἀποστόλους μου, νά πορευθοῦν στήν Γαλιλαία καί ἐκεῖ θά μέ συναντήσουν».
Μέ τήν παράθεση τοῦ Εὐαγγελικοῦ κειμένου, διαπιστώνουμε, ἀδελφοί μου, ὅτι τόσον ὁ Ἀναστάς ἐκ τῶν νεκρῶν καί θριαμβεύσας κατά τοῦ θανάτου Κύριος καί Θεός μας, ὅσον καί ὁ Ἄγγελος τοῦ Θεοῦ πιό πρίν, μετέδωσαν τό χαροποιό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως στίς Μυροφόρες, ἀφοῦ ἔδιωξαν τό αἴσθημα τοῦ φόβου ἀπό τίς καρδιές τους. «Προηγουμένως ὁ Ἄγγελος τίς ἀπαλλάσσει ἀπό τόν φόβο καί τότε ὁμιλεῖ σ’αὐτές γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ», παρατηρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Καί ὁ ἐκκλησιαστικός ἑρμηνευτής Εὐθύμιος Ζυγαβηνός, σχολιάζοντας τό ρῆμα τοῦ Ἀγγέλου «μή φοβεῖσθε», λέγει : «Μή φοβᾶσθε ἐσεῖς, ἀλλά αὐτοί οἱ φύλακες τοῦ τάφου καί ὅλοι οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ». Καί σέ ἄλλο σημεῖο ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἐπισημαίνει ὅτι «ὅταν οἱ Μυροφόρες γυναῖκες ἔφυγαν (ἀπό τόν κενό Τάφο τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ) μέ φόβο καί μεγάλη χαρά, λόγῳ τοῦ χαρμοσύνου ἀγγέλματος τῆς Ἀναστάσεως, τίς συνάντησε ὁ Ἰησοῦς λέγοντας τό Χαίρετε». Ἤθελε ὁ Κύριος νά ἐξαλείψει κάθε ἴχνος φόβου καί ἀγωνίας καί νά ἐμφυτεύσει γιά πάντα στίς εὐσεβεῖς καρδιές τους τήν μόνιμη καί ἀναφαίρετη Ἀναστάσιμη Χαρά.
«Ἐννόησε τό μέγεθος τῆς χαρᾶς τῆς Ἀναστάσεως, ἀφοῦ καί οἱ οὐράνιες δυνάμεις ἑορτάζουν μαζί μας» τονίζει ὁ Χρυσορρήμων Πατήρ. «Χαίρονται (οἱ Ἀσώματες Δυνάμεις) γιά τά δικά μας ἀγαθά. Ἄν καί εἶναι δική μας ἡ χαρά, πού μᾶς χάρισε ὁ Ἀναστάς Κύριος, ὅμως εἶναι καί δική τους θεία ἡδονή… Ἑορτή τῆς γῆς καί τοῦ Οὐρανοῦ εἶναι (τό Ἅγιον Πάσχα). Ἄγγελοι χαίρουν καί Ἀρχάγγελοι καί ὁ Δημιουργός ὅλων τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων συνεορτάζει μαζί μας»[1].
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Οί ἅγιες Μυροφόρες γυναῖκες, ἐνῶ μετέβησαν στόν Πανάγιο Τάφο τοῦ Θείου Λυτρωτοῦ μας, γιά νά ἀλείψουν μέ ἀρώματα τό νεκρό σῶμα τοῦ Κυρίου μας, ἀνύποπτες γιά τήν Ἀνάστασή Του, δέχθηκαν τό Ἀγγελικό μήνυμα τῆς Θείας Ἐγέρσεως τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας, καί αὐτό ἔδιωξε τόν φόβο καί τήν θλίψη ἀπό τίς καρδιές τους.
Ὁμοίως καί τό «Χαίρετε» τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ ἄναψε στίς ψυχές τους τήν θεία φλόγα τῆς πνευματικῆς χαρᾶς καί τῆς θείας Ἀγάπης, ἡ ὁποία ἀγάπη «ἔξω βάλλει τόν φόβον», κατά τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη.
Καί ἐμεῖς, οἱ σημερινοί ἄνθρωποι, οἱ Χριστιανοί τοῦ 21ου αἰ., παρ’ὅτι ἔχουμε ἀπόλυτα βεβαιωμένο τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ καί βεβαία τήν ἐλπίδα καί προσμονή τῶν ἀγαθῶν τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας, ἐντούτοις δέν ἔχουμε, ἴσως, ἀποβάλει ἀπό τήν καρδιά μας ὁριστικά τά αἰσθήματα τοῦ φόβου, τῆς ἀγωνιώδους μέριμνας, τῆς ἀνησυχίας καί τῆς ἀνασφάλειας. Δέν ἔχουμε ἐμπιστευθεῖ ἀπόλυτα στόν Χριστό «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν», ὅπως ἐπαναλαμβάνουμε καθημερινά στή Θεία Λατρεία μας.
Ἄς παραθέσουμε μερικά γεγονότα, πού προκαλοῦν στόν σημερινό ἄνθρωπο φόβο, ἀνησυχία καί ἀνασφάλεια.
Α) Ἡ οἰκονομική κρίση, πού δέν ὑποχωρεῖ ἀκόμη, μέ τίς δυσοίωνες προβλέψεις.
Β) Ἡ ἠθική καί πνευματική κρίση, πού φαντάζει τρομακτική μπροστά στά μάτια μας, μέ τήν ἀποστασία ἀπό τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό καί τό πανάγιο θέλημά Του.
Γ) Ἡ πτώση καί ὁ εὐτελισμός τῶν ἠθικῶν καί πνευματικῶν ἀξιῶν, ἰδιαίτερα στόν χῶρο τῆς Παιδείας καί τῆς ἀγωγῆς τῆς μαθητιώσης καί σπουδαζούσης νεολαίας μας, καί ἰδιαιτέρως μέ τίς ἔσχατες ἐπιθέσεις ἐναντίον τοῦ Μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, τοῦ ὁποίου ὁ κατηχητικός, ὁμολογιακός καί ὀρθόδοξος χαρακτήρας ἐπιχειρεῖται νά μετατραπεῖ σέ θρησκειολογικό καί συγκρητιστικό.
Δ) Ὁ κλονισμός τῶν θεσμῶν καί τῶν παραδοσιακῶν ἀξιῶν τοῦ κοινωνικοῦ μας ἱστοῦ καί ἡ παρατηρούμενη ἐκτροπή τοῦ ἀνθρώπου σέ ἀνίερες, ἔκφυλες καί ἀνώμαλες ἠθικῶς καταστάσεις, οἱ ὁποῖες ἐσχάτως νομιμοποιήθηκαν στήν πατρίδα μας μέ τήν ψήφιση τοῦ ἐπαισχύντου συμφώνου ἐλευθέρας συμβιώσεως μεταξύ ἑτεροφύλων καί ὁμοφύλων.
Ε) Τό προσφυγικό καί μεταναστευτικό πρόβλημα, τό ὁποῖο διογκώνεται καθημερινά μέ ἀπρόβλεπτες διαστάσεις καί ἐξελίξεις.
ΣΤ) Ὁ κίνδυνος μουσουλμανοποίησης-ἰσλαμοποίησης τῆς Εὐρώπης.
Ζ) Ἡ ἀστάθεια καί ἡ ἀπειλή πολεμικῶν συρράξεων στή Μέση Ἀνατολή, τήν Συρία, τό Αἰγαῖο.
Η) Τά νεωτεριστικά ἀντορθόδοξα καί ἀντιπαραδοσιακά ἀνοίγματα μέσα στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο πρός τούς αἱρετικούς καί ἀλλοθρήσκους μέ τό ἀλλοπρόσαλλο καί δαιμονικό πνεῦμα τῆς μεταπατερικῆς αἰρέσεως καί τῆς «μετανεωτερικότητας», τά ὁποῖα εἶναι ἔκγονα τῆς παναιρέσεως τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τῆς Παγκοσμιοποιήσεως.
Θ) Ἡ ἐπικείμενη σύγκληση τῆς λεγομένης «Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου» τόν ἐρχόμενο Ἰούνιο στήν Κρήτη, ἡ ὁποία, ὡς πρός τήν μεθοδολογία, τόν κανονισμό λειτουργίας καί τά κείμενα, ἐδράζεται ὄχι σέ ὀρθόδοξα, ἁγιοπατερικά, ἱεροκανονικά καί παραδοσιακά κριτήρια, ἀλλά σέ αἱρετικά, παπικά καί βατικάνεια κριτήρια, καί ἡ ὁποία ἑτοιμάζεται, μέσῳ μιᾶς Συνόδου, πού εἶναι τό ἀνώτατο διοικητικό ὄργανο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, νά ἐπιβάλλει εἰς τό ἐξῆς ὡς ἐπίσημη γραμμή τῆς Ἐκκλησίας μας τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τήν ἀναγνώριση ἐκκλησιαστικότητας στούς αἱρετικούς Παπικούς, Προτεστάντες καί Μονοφυσῖτες καί τήν μόνιμη συμμετοχή στό λεγόμενο «Π.Σ.Ε.» ἤ μᾶλλον Αἱρέσεων, τό ὁποῖο οὐσιαστικά εἶναι ἕνας παμπροτεσταντικός ὁμογενοποιητικός ὀργανισμός, ξένος καί ἀλλότριος πρός τήν Ὀρθοδοξία.
Ι) Οἱ διώξεις τῶν Χριστιανῶν καί ἰδιαιτέρως τῶν Ὀρθοδόξων ἀπό τούς Οἰκουμενιστές.
Καί γενικότερα,
ΙΑ) Ἡ ἐπικρατοῦσα ἀστάθεια, ρευστότητα καί ἀβεβαιότητα, πού προβάλλουν ὡς ἀπειλητικά νέφη στόν πνευματικό μας ὁρίζοντα καί τρομακρατοῦν πολλούς συνανθρώπους μας.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, οἱ φόβοι, οἱ ἀγωνίες καί ἀνασφάλειες αὐτές δέν ἔχουν καμμία θέσι στή ζωή τοῦ πιστοῦ Χριστιανοῦ, τοῦ ἀνθρώπου τοῦ Θεοῦ, πού πιστεύει ἀκράδαντα στόν Ἀναστάντα θριαμβευτή καί τήν Ἁγία Του Ἀνάσταση. «Μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ»[2]. Ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»[3], κατά τόν ἅγιο Εὐαγγελιστή Ἰωάννη. Ὅσο καί ἄν φαίνονται ὅτι ἐπικρατοῦν οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους, ἄς εἴμαστε βέβαιοι ὅτι τά σκοτεινά καί ἀσεβῆ τους σχέδια θά σωριασθοῦν μιά ἡμέρα ὡς χάρτινοι πύργοι, ὅπως τά ὁλοκληρωτικά καθεστῶτα τοῦ βορρᾶ, κατά τόν περασμένο αἰῶνα, καί ἡ Ἀλήθεια τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ, ἡ σῴζουσα καί λυτρωτική Ἀλήθεια θά θριαμβεύση τελικά.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Εἴθε αὐτή ἡ τρισμέγιστη καί κοσμοσωτήρια ἀλήθεια τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου μας νά διαποτίσει τό εἶναι καί ὁλόκληρη τήν ζωή μας. Νά συντελέσει στήν εἰρήνευση τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί ὁλόκληρης τῆς ἀνθρωπότητας. Νά δώσει ἐλπίδα, χαρά καί ἀληθινή ζωή σέ ὅλους τούς πονεμένους καί δοκιμαζομένους ἀδελφούς. Νά χαρίσει ὁ Ἀναστάς Κύριος πλούσια τήν εἰρήνη, τήν ἀγάπη καί τήν εὐλογία Του σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἀμήν!
[1] ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ε.Π.Ε 36, 76.152
[2] Α’ Ἰω. 4, 4.
[3] Ἀποκ. 6, 2.
https://sotiriosnavs.com/wp-content/uploads/2020/05/IMG_20200508_130841-rotated.jpg2021-05-16 14:52:01%ce%ba%cf%85%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc%cf%85%cf%81%ce%bf%cf%86%ce%bf%cf%81%cf%89%ce%bd