Τί εἶναι ἡ ἀποτείχιση, τί ἐπιτρέπεται καί τί ἀπαγορεύεται σ’ αὐτήν
Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
29-08-2022
Ὁ ἀληθινά πιστός καί εὐσυνείδητος Ὀρθόδοξος Χριστιανός στά ζητήματα, πού ἀφοροῦν τήν ἐκκλησιαστική καί μυστηριακή του ζωή, δέν εἶναι ὀρθόν νά ἐμπιστεύεται ποτέ τόν δικό του λογισμό καί τήν ἰδία του κρίση, γιατί μπορεῖ νά σφάλλει κραυγαλέα καί νά ριψοκινδυνεύσει τήν σωτηρία του, ἀλλά ὀφείλει νά ἀκολουθεῖ πάντοτε μέ ταπείνωση καί ὑπακοή τίς ὀδηγίες τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεώς μας. Αὐτές δηλαδή πού καθόρισαν ἁγιοπνευματικά οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας ἀνά τούς αἰώνες μέ τό μαρτύριο καί τήν μαρτυρία τους, τήν ἁγία βιωτή καί τά θεόπνευστα γραπτά τους.
Τί, λοιπόν, ὁρίζει ἡ Ἐκκλησιαστική μας Παράδοση στήν περίπτωση, πού ἕνας ἤ πολλοί ἐπίσκοποι ἤ πρεσβύτεροι ἤ καί ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι καί οἱ πρεσβύτεροι μιᾶς Τοπικῆς Ἐκκλησίας δέν ὀρθοτομοῦν τόν λόγον τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἔχουν, ἔργοις καί λόγοις, ἐνστερνιστεῖ καί διδάσκουν φρικτές καί τρομερές αἱρέσεις καί σχίσματα, δηλαδή πράγματα ἐκτός Εὐαγγελίου καί Γραφῆς, ὅπως συνέβη γιά παράδειγμα, τόν καιρό τοῦ πρωτομάχου καί θεομάχου Ἀρείου, ὅταν ὅλη σχεδόν ἡ οἰκουμένη ὑποτάχθηκε στήν αἵρεσή του; Οἱ ὀδηγίες τῶν Ἁγίων μας εἶναι σαφεῖς : Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, μέ τά λόγια καί τίς πράξεις τους, ἔχουν θέσει τόν ἑαυτό τους ἐκτός Ἐκκλησίας Χριστοῦ καί κινδυνεύουν μέ ἀπώλεια, ἄν δέν μετανοήσουν ἐγκαίρως. Ὅπως χαρακτηριστικά μᾶς λέγουν οἱ Γραφές, ἀπό ἐπίσκοποι κατήντησαν ψευδεπίσκοποι, ἐπίσκοτοι (κάθονται ἐπί τοῦ σκότους) καί ψευδοδιδάσκαλοι.
Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ κάθε ἁπλό πιστό, ὁ ὁποῖος, ὄντας μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δέν φροντίσει ἄμεσα νά χτίσει νοερό τείχος προστασίας γύρω του καί νά μήν ἐπιτρέψει σ’ αὐτούς, πού μέ τήν αἵρεσή τους εἶναι ἀπ’ ἔξω, νά μποῦν μέσα καί ν’ ἀρχίσουν νά τόν ἐπηρεάζουν καί νά τόν μολύνουν πνευματικά. Καί τελικά, βρίσκοντάς τον ἀπροστάτευτο, χωρίς τείχος καί καμμία ἀντίσταση, νά τόν παρασύρουν μέ τά λόγια, τίς ἀποφάσεις καί τίς πράξεις τους καί νά τόν βγάλουν κι αὐτόν ἔξω ἀπό τό τείχος προστασίας καί τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστού! Χρειάζεται, συνεπῶς, πάρα πολύ μεγάλη προσοχή!
Ἡ πράξη αὐτή τῆς κατασκευῆς ἑνός τείχους προστασίας μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως λέγεται στήν ἐκκλησιαστική καί θεολογική γλώσσα ἀποτείχιση. Προβλέπεται ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες, πού θεσπίστηκαν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι (31ος Ἀποστολικός Κανών, 15ος Κανών τῆς ΑΒ΄ Συνόδου), ἐφαρμόστηκε ἀνά τούς αἰώνες ἀπό Ἁγίους, ἐκκλησιαστικούς ἄνδρες, κληρικούς καί λαϊκούς καί ἐφαρμόζεται καί στήν ἐποχή μας. Συνεπῶς, ἡ ἀποτείχιση εἶναι Ἁγιοπνευματική, Ἱεροκανονική καί Ἁγιοπατερική, καί ὄχι, ὅπως πολλοί ἀθεολόγητοι, θολολόγοι, ἀνειδίκευτοι καί οἰκουμενιστές, ἀγραμμάτως, ἀνοήτως καί ἑσφαλμένως, νομίζουν, λόγῳ ἐλλείψεως κατηχήσεως καί διαφόρων σκοπιμοτήτων, μιά αὐθαίρετη ἐνέργεια διαμαρτυρίας γιά τά διαδραματιζόμενα ἤ δημιουργία μιᾶς σέκτας ἤ σχίσματος κλπ.
Ἡ σημερινή κατάσταση τῶν ψευδεπισκόπων τῆς σχισματοαιρετικῆς Κρατικῆς Διοικούσας Ἑλλαδικῆς «ἐκκλησίας» δέν εἶναι καί πολύ μακριά ἀπό αὐτήν, πού περιεγράφη ἀνωτέρω γιά τούς αἱρετικούς ψευδεπισκόπους τόν καιρό τοῦ αἱρετικοῦ Ἀρείου. Τά τελευταία χρόνια μέ τά κηρύγματα, τίς ἀποφάσεις καί τίς ἐνέργειές τους [α) διαχριστιανικός καί διαθρησκειακός οἰκουμενσμός, β) ψευδοσύνοδος τῆς Κρήτης (2016), γ) Οὐκρανικό ἐκκλησιαστικό ζήτημα (2019), δ) βέβηλα μέτρα γιά τήν ἐπιδημία τοῦ κορώνα ἰοῦ ἐντός τῶν ναῶν (2020), ὅπως μάσκες, ἀποστάσεις, ἀλλαγή τοῦ τρόπου μεταδόσεως τῆς Θείας Κοινωνίας, ὑποχρεωτικό τεστάρισμα, ὑποχρεωτικός ἐμβολιασμός, ἀπαγόρευση ἤ περιορισμός τῶν ἐκκλησιαζομένων πιστῶν, ἀπαγόρευση λιτανειῶν ἁγίων Εἰκόνων και ἱερῶν Λειψάνων, διώξεις κληρικῶν κλπ., ε) ἀλλαγή τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα τοῦ 2020 καί τοῦ 2021, στ) μή ἀντίδραση καί ἀδιαφορία στούς ἀντιχριστιανικούς νόμους τῆς Πολιτείας, ζ) Καισαροπαπισμός, η) παραβίαση Ἱερῶν Κανόνων Ἁγίων Οἰκουμενικῶν καί Τοπικῶν Συνόδων, θ) ἀλλοίωση τῶν Μυστηρίων, ι) ἐκκοσμίκευση τῶν λαϊκῶν καί κληρικῶν, ια) τρίτη ἔλευση τοῦ αἱρεσιάρχου Πάπα Ρώμης στήν Ἑλλάδα (Δεκέμβριος 2021), ιβ) Σκοπιανό ἐκκλησιαστικό ζήτημα (2022) κ.ἄ.] διδάσκουν ἀλλότρια, δηλαδή ἀντι-ἁγιοπνευματικά καί ἀντι-χριστιανικά πράγματα ἐκτός Εὐαγγελίου καἰ Γραφῶν. Ἔχουν μεταλλαχθεῖ σέ ψευδεπισκόπους καί ψευδοϊερεῖς καί ἡ σύναξή τους εἶναι πλέον ψευδοεκκλησία.
Στό σημεῖο αὐτό θά πρέπει νά τονιστεῖ ὅτι ἡ ἐπίσημη καί μέ συνοδική ἀπόφαση ἀναγνώριση καί ἐκκλησιοποίηση τῶν σχισματοαιρετικῶν, ἀχειροτονήτων, αὐτοχειροτονημένων, ἐθνικιστῶν καί οὐνιτῶν Οὐκρανῶν μέ ἐπί κεφαλῆς τόν Ἐπιφάνιο Ντουμένκο ἀπό τό 2019 κι ἔπειτα εἶναι κομβικῆς σημασίας. Διότι, οἱ συγκεκριμένοι Οὐκρανοί α) εἶναι συνοδικά καί πανορθόδοξα καταδικασμένοι, μέ συνοδική ἀπόφαση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας ὑπό τόν Πατριάρχη Ἀλέξιο τό 1992, τό 1997 καί τό 2018, ἡ ὁποία ἔγινε ἀποδεκτή ἀπό ὅλες τίς Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ἀκόμη καί ἀπό τό Φανάρι τοῦ Βαρθολομαίου[1], β) εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας Χριστοῦ, σχισματοαιρετικοί, ἀχειροτόνητοι, λαϊκοί, καί γ) εἶναι ἑνωμένοι μέ τούς Οὐνῖτες τοῦ Βατικανοῦ στήν Οὐκρανία. Ἔχουμε ἑπομένως πλήρη ἐκκλησιαστική κοινωνία τεσσάρων τοπικῶν ἐκκλησιῶν (Κωνσταντινουπόλεως, Ἐλλάδος, Ἀλεξανδρείας καί Κύπρου), δηλαδή κοινό συλλείτουργο καί κοινό ποτήριο, μέ πανορθοδόξως καί συνοδικῶς καταδικασμένους, πού ἐπισύρει τίς προβλεπόμενες ποινές καί ἐπιτίμια τῶν Ἰερῶν Κανόνων. Εἶναι προφανές ὅτι ἡ ἐκκλησιαστική κατάσταση μετά τό Οὐκρανικό εἶναι πολύ πιό χειρότερη ἀπ’ ὅ,τι πρίν ἀπ’ αὐτό μέ τόν οἰκουμενισμό καί τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης. Ἡ κατάσταση βέβαια χειροτέρεψε ἀκόμη περισσότερο μέ τήν πλήρη ἐκκλησιαστική κοινωνία καί μέ τούς σχισματοαιρετικούς τῶν Σκοπίων.
Ὅποιος, λοιπόν, τούς ἀκολουθεῖ, ἐκκλησιάζεται στούς ναούς ἀπιστίας τους, ἀκούει τά κηρύγματά τους, ὑπακούει στίς ἀποφάσεις τους, συμμετέχει στά μυστήριά τους κλπ., βγάζει κι αὐτός τόν ἑαυτό του ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, μολύνεται πνευματικῶς καί καθίσταται ἀκοινώνητος, μέσῳ τῆς μνημονεύσεως τῆς μή ὀρθοτομούσης «ἱερᾶς συνόδου» καί τῶν σχισματοαιρετικῶν οἰκουμενιστῶν καί ὐποτάσσεται στήν αἵρεση, ὑπονομεύοντας φρικτά τήν σωτηρία του.
Ἑπομένως, εἶναι ἀναγκαίο ἐδῶ καί τώρα νά προστατευτεῖ καί νά ἀπομακρυνθεῖ τελείως ἀπό αὐτούς, νά μείνει σταθερά μέσα στό τείχος τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί νά μήν πηδήξει ἔξω μαζί μέ αὐτούς τούς ψευδεπισκόπους καί ψευδοϊερεῖς, ἀλλά νά ἀποτειχιστεῖ. Νά ἐκκλησιάζεται καί νά συμμετέχει μόνον στά Μυστήρια, πού τελεῖ ἕνας ὀρθῶς ἀποτειχισμένος ἱερεύς, πού κι αὐτός ἔχει φροντίσει, ἀκολουθῶντας πιστά, καί ὄχι αὐτοσχεδιάζοντας, τήν ἱεροκανονική καί ἁγιοπατερική ἀποτείχιση, νά προστατευτεῖ ἀπό τήν αἵρεση καί τό σχίσμα τῶν ψευδεπισκόπων καί ψευδοϊερέων καί νά παραμείνει μέ αὐτοθυσία, μαρτυρία καί μαρτύριο στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Διότι, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι τό Ἅγιο Σῶμα Του μέ Κεφαλή Ἐκεῖνον, εἶναι ἐκεῖ, ὅπου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί ἡ Ἀλήθειά Του. Διότι, ἡ Ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός κι ὅπου διαστρεβλώνεται ἡ Ἀλήθειά Του μέ τήν αἵρεση, τό σχίσμα καί τήν κατάλυση τῆς διδασκαλίας Του, ἐκεῖ δέν ὑπάρχει ὁ γνήσιος καί αὐθεντικός Χριστός, ἀλλά ἕνα κακέκτυπο, ἕνα νόθο εἴδωλό του, ἕνας ἀντί – Χριστοῦ, δηλαδή ἀντίχριστος.
Ὑπό αὐτό τό πνεῦμα, ὁ πιστός, πού φροντίζει γιά τήν σωτηρία του καί ἀποφασίζει νά προστατεύσει τόν ἑαυτό του, προχωρώντας στήν Ἁγιοπνευματική καί Ἱεροκανονική ἀποτείχιση, εἶναι αὐτονόητο ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά πράξει τά ἀκόλουθα :
1) Ἀπαγορεύεται νά ἐκκλησιάζεται στούς ναούς ἀπιστίας τῆς σχισματοαιρετικῆς Κρατικῆς Διοικούσας «ἐκκλησίας» τῆς Ἑλλάδος. Διότι, τότε ὑπηρετεῖ δύο Κυρίους, καί τήν ἀποτείχιση καί τήν αἱρετίζουσα ψευδοεκκλησία καί στήν οὐσία ἐμπαίζει καί προσβάλλει τόν Θεό. Περαιτέρω, μέ τήν παρουσία, συνδρομή καί συμμετοχή του στήν Θεία Λειτουργία, ὅπου μνημονεύεται ἡ μή ὀρθοτομοῦσα «ἱερά σύνοδος» ἤ ὁ ψευδεπίσκοπος καί ἀκούγονται ἤ πράττονται καί τά ἄλλα αἱρετικά και βέβηλα, καθίσταται καί ὁ ἴδιος ἀκοινώνητος, μολύνεται πνευματικά, συναινεῖ καί ἐνισχύει κι αὐτός τήν αἵρεση καί τό σχίσμα, ἀντί νά τά πολεμᾶ.
Ὁ ἐν ἀγίοις πατήρ ἡμῶν Ἀθανάσιος Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας ὁ Μέγας λέγει χαρακτηριστικά : «Ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοί τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφωνται καί σκανδαλίζωσι τόν λαόν, χρή αὐτούς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γάρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον, ἤ μετ’ αὐτούς ἐμβληθῆναι, ὡς μετά Ἄννα καί Καϊάφα, εἰς τήν γέενναν τοῦ πυρός»[2]. Δηλ. «ἐάν ὁ ἐπίσκοπος ἤ ὁ πρεσβύτερος, πού (πρέπει νά) εἶναι τά μάτια τῆς Ἐκκλησίας, ἔχουν κακές συναναστροφές καί σκανδαλίζουν τόν λαό, πρέπει νά ἐκβληθοῦν. Γιατί, συμφέρει νά συναθροίζονται οἱ πιστοί χωρίς αὐτούς σέ κάποιο εὐκτήριο οἶκο, παρά νά ἐμβληθοῦν μαζί μ’ αὐτούς, ὅπως μέ τόν Ἄννα καί τόν Καϊάφα, στήν γέεννα τῆς φωτιᾶς.
2) Ἀπαγορεύεται, ἐπίσης, νά ἐκκλησιάζεται σέ ναούς, οἴκους, αἴθουσες μή ὀρθῶς ἀποτειχισμένων ἱερέων (π. Εὐθυμιος Τρικαμηνάς, π. Γεώργιος Ἀγγελακάκης, Γέρων Εὐστράτιος πρώην Λαυριώτης, μοναχός Σάββας πρώην Λαυριώτης, π. Ἐμμανουήλ Σαρρής, π. Σπυρίδων Δαμανάκης, π. Παΐσιος Παπαδόπουλος, π. Εὐφρόσυνος πρώην Σαββαΐτης, π. Χαράλαμπος Τσάντος, π. Ἰγνάτιος Σέρρας, π. Σταύρος Βαΐου, π. Βασίλειος Τσολάκης, ἱστολόγιο «Κατάνυξις»). Διότι, ἡ μή ὀρθή ἐφαρμογή τῆς ἀποτειχίσεως ἀποτελεῖ σχισματική κατάσταση. Ἡ παρουσία, συνδρομή καί συμμετοχή του στήν Θεία Λειτουργία τῶν μή ὀρθῶς ἀποτειχισμένων ἀποτελεῖ συναίνεση καί ἐνίσχυση τοῦ σχίσματος, τό ὁποῖο σέ καμμία περίπτωση δέν ταυτίζεται μέ τήν ἀποτείχιση.
3) Ἀπαγορεύεται νά συμμετέχει στό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας στούς ναούς ἀπιστίας τῆς σχισματοαιρετικῆς Κρατικῆς Διοικούσας «ἐκκλησίας» τῆς Ἑλλάδος. Διότι, ὅταν κοινωνεῖ, τήν ἴδια ἀκριβῶς στιγμή ἑνώνεται, μέσῳ τῆς κοινῆς λήψεως τοῦ Σώματος και Αἴματος τοῦ Χριστοῦ, μέ τόν κλήρο καί τό ὑπόλοιπο ἐκκλησίασμα, πού κοινώνησαν, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, ἔχουν ἀλλοιωμένη πίστη, εἶναι ἐμβολιασμένοι μέ δαιμονικά προϊόντα, προβαίνουν σέ βέβηλες ἐνέργειες (μασκοφορία) καί γίνεται ἕνα μ’ αὐτούς. Ἔτσι, φεῦγει ἡ Χάρις καί ἀφήνει στόν κοινωνοῦντα, ὄχι τήν φωτιστική καί καθαρτική ἐνέργειά της, ἀλλά μόνο τήν καυστική.
Ἡ ἴδια ἀπαγόρευση ἰσχύει καί γιά τήν μή λήψη τῆς Θείας Κοινωνίας ἀπό μή ὀρθῶς ἀποτειχισμένους ἱερεῖς, λόγῳ κοινωνίας καί ἑνώσεως μέ σχισματική κατάσταση.
Ὁ ἀποτειχισμένος πιστός ἐκκλησιάζεται καί λαμβάνει τήν Θεία Κοινωνία μόνο ἀπό ὀρθῶς ἀποτειχισμένο ἱερέα.
Σέ περίπτωση, πού αὐτό δέν εἶναι ἐφικτό, τότε ἰσχύει αὐτό, πού λέγει ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης : «Ἀλλά καί ὅσοι συχνά καί ὅταν θέλουν, δέν μποροῦν νά λάβουν τήν μυστηριώδη κοινωνία, δηλαδή νά μεταλάβουν τόν Χριστό, πού βρίσκεται στά μυστήρια, ἤ διότι βρίσκονται σέ ἔρημο τόπο, ὅπου οὔτε ἱερεύς ὑπάρχει, οὔτε θυσιαστήριο, οὔτε ἐκκλησία˙ ἤ διότι βρίσκονται μέν στόν κόσμο, ἐμποδίζονται ὅμως ἀπό τούς πνευματικούς, ὄχι ἐξ αἰτίας κάποιου σφάλματος, ἀλλά λόγῳ τῆς ἐπικρατούσης πονηρῆς καί διαστρεμμένης συνηθείας˙ αὐτοί, λέγω, ἐπειδή ἔχουν ἐπιθυμία καί ἀγάπη νά κοινωνήσουν μυστηριωδῶς τόν Χριστό, ἐξ αἰτίας ὅμως τῶν προειρρημένων (ἤ ἄλλων ἀναγκαίων αἰτιῶν) δέν μποροῦν νά λαμβάνουν νοερῶς καί πνευματικῶς τόν Χριστό στόν ἑαυτό τους, καθώς λέγει ὁ ἱερός Νικόλαος ὁ Καβάσιλας στήν ἑρμηνεία τῆς Λειτουργίας (κεφ. μβ’)˙ διότι, ὁ Χριστός, πού βρίσκεται στά μυστήρια, νοερῶς καί ἀφανῶς καί ἀοράτως μεταδίδει σ’ αὐτούς τόν ἁγιασμό ἀπό τά μυστήρια, κατά τόν τρόπο, πού Αὐτός ξέρει»[3].
4) Γιά τούς ἴδιους προαναφερθέντες λόγους, ἀπαγορεύεται νά τελεῖ βάπτιση, γάμο, κηδεία ἤ ἄλλες ἱεροπραξίες σέ ναούς ἀπιστίας τῆς σχισματοαιρετικῆς Κρατικῆς Διοικούσας «ἐκκλησίας» τῆς Ἑλλάδος ἀπό ἱερεῖς, πού εἶτε ἀκολουθοῦν πιστά ἤ συναινοῦν διά τῆς μή ἀντιδράσεώς τους στήν αἵρεση καί τό σχίσμα, μνημονεύοντας τόν ψευδεπίσκοπο ὡς ἐπίσκοπό τους καί ὑποτασσόμενοι ἄκριτα στίς ἐντολές του. Ἕνας ἱερεύς, γιά νά εἶναι ὀρθόδοξος, δέν ἀρκεῖ νά ἔχει μόνον ὀρθή «δόξα», πίστη, ἀλλά καί ὀρθή πράξη, δηλαδή πρέπει νά ἀντιδρᾶ στήν αἵρεση καί τό σχίσμα μέ πράξεις. Διότι, διά τῆς ἱερωσύνης, πού τοῦ δόθηκε ἀπό τόν Χριστό, ἔχει τήν εὐθύνη τῆς σωτηρίας τῶν πιστῶν καί ὄχι τῆς ἐγκαταλείψεώς τους στήν πλάνη καί τίς ραδιουργίες τοῦ Διαβόλου.
Ἡ ἴδια ἀπαγόρευση ἰσχύει καί γιά τήν μή τέλεση ἱεροπραξιῶν ἀπό μή ὀρθῶς ἀποτειχισμένους ἱερεῖς.
5) Ἀπαγορεύεται νά ἐξομολογείται σέ μή ἀποτειχισμένο, μνημονεύοντα ἱερέα. Διότι, αὐτοί οἱ πνευματικοί – ἐξομολόγοι εἶτε ἔχουν προσχωρήσει φανερά στήν αἵρεση, εἶτε, ἄν δέν τό ἔχουν κάνει, τελικά ἀπό φόβο καί κακή ὑπακοή ὑποχρεώνονται ν’ ἀκολουθοῦν τίς κατευθυντήριες ὀδηγίες καί τίς νόθες ἀντιλήψεις τῶν ψευδεπισκόπων σχετικά μέ τήν ἐξομολόγηση, τήν βαρύτητα τῶν διαφόρων ἁμαρτημάτων καί τό περιεχόμενο τῆς πίστεως. Ἑπομένως, ὁ πιστός κινδυνεύει νά μήν καθοδηγεῖται κατά Χριστόν ἀπό αὐτούς καί νά παρασύρεται βαθμιαία στήν αἵρεση.
Ἡ ἴδια ἀπαγόρευση ἰσχύει καί γιά τούς μή ὀρθῶς ἀποτειχισμένους πνευματικούς – ἐξομολόγους.
Χρειάζεται, ἐπίσης, μεγάλη προσοχή, διότι κυκλοφοροῦν κάποιοι «ἀποτειχισμένοι», οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ δέν εἶναι χειροθετημένοι ὡς πνευματικοί – ἐξομολόγοι, παρουσιάζονται ὡς τέτοιοι. Φυσικό ἑπόμενο εἶναι ἡ ἐξομολόγηση αὐτῶν νά τυγχάνει ἀχαρίτωτη καί γι’ αὐτό ἄκυρη.
Ὁ ἀποτειχισμένος πιστός ὁφείλει νά ἐξομολογεῖται στόν ὀρθῶς ἀποτειχισμένο πνευματικό – ἐξομολόγο, στόν ὁποῖο ἐκκλησιάζεται καί ἀπό τόν ὁποῖο λαμβάνει τήν Θεία Κοινωνία.
Ὁ ἀποτειχισμένος πιστός, πού ἐνδιαφέρεται πραγματικά γιά τήν ψυχή του, ὀφείλει νά διανύσει δεκάδες ἤ ἑκατοντάδες ἤ καί χιλιάδες ἀκόμη χιλιόμετρα, γιά νά βρεῖ ἕναν ἀποτειχισμένο ἱερέα καί πνευματικό, γιά νά ἐξομολογηθεῖ. Ὁ ἅγιος ἔνδοξος ἐθνοϊερομάρτυς καί ἱσαπόστολος, μέγας διδάχος τοῦ Γένους, Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός ἔλεγε : «Θά κάνετε χιλιόμετρα, γιά νά βρεῖτε ἕναν σωστό ἱερέα». Ἐάν χρειαστεῖ, θά ταξιδέψει κανείς καί ἀπό τό ἤ στό εξωτερικό ἀκόμη, γιά νά βρεῖ πνευματικό ἀποτειχισμένο ἱερέα, γιά νά ἐξομολογηθεῖ, ἀρκεῖ νά ἐνδιαφέρεται γιά τήν ψυχή του. Ὅπως ψάχνει κανείς γιά τόν σωματικό ἰατρό καί σέ ἄλλες περιοχές, ἐκτός τοῦ τόπου διαμονῆς του, καί κάνει χιλιόμετρα, γιά νά τόν βρεῖ, ἔτσι θά κάνει χιλιόμετρα, γιά νά βρεῖ τόν πνευματικό ἰατρό, γιά νά ἐξομολογηθεῖ.
6) Ἀπαγορεύεται ν’ ἀκούει κηρύγματα, ὀμιλίες κλπ. τῶν ψευδεπισκόπων διά ζώσης ἤ στό διαδίκτυο ἤ νά διαβάζει συστηματικά τά γραπτά τους ἤ καί ἱερέων, πού τούς ἀκολουθοῦν ὑποτακτικά, εἶτε μέ τήν θέλησή τους, εἶτε ἀπό φόβο καί σιωπή, κι ἔτσι νά συμμετέχουν κι αὐτοί καί νά ἐνισχύουν τήν αἵρεση καί τό σχίσμα. Διότι, μέσα ἀπό αὐτά τά κηρύγματα καί τά γραπτά, ἄν ὁ πιστός δέν ἔχει ἀναπτύξει ἀκόμα μέσα του τά ἀπαραίτητα πνευματικά ἀντανακλαστικά, μπορεῖ σιγά-σιγά νά κλονιστεῖ καί νά μολυνθεῖ ἡ πίστη του, νά ἀμβλυνθεῖ τό γνήσιο χριστιανικό φρόνημά του καί ν’ ἀρχίζει νά ρέπει πρός τήν αἵρεση καί τό σχίσμα.
Ἡ ἴδια ἀπαγόρευση ἰσχύει καί γιά τά κηρύγματα καί τίς ὁμιλίες τῶν μή ὀρθῶς ἀποτειχισμένων ἱερέων.
Φυσικά ἐννοεῖται ὅτι ὁ ὀρθῶς ἀποτειχισμένος πιστός ὀφείλει νά εἶναι ἀνεμβολίαστος καί νά μήν ἔχει παραλάβει τή νέα ψηφιακή ταυτότητα.
Κατακλείουμε, ὑπογραμμίζοντας, ὅτι ὁ ὀρθῶς ἀποτειχισμένος πιστός πρέπει νά εἶναι φοβερά προσεκτικός καί νά μήν ἀκυρώνει μέ αὐθαίρετες καί ἐπιπόλαιες ἐνέργειές του τήν ἴδια τήν ἀποτείχισή του, πού εἶναι τό τείχος προστασίας καί ἡ διασύνδεσή του μέ τόν ἀληθινό Χριστό, ἀλλά νά ὑπακούει πιστά στίς ὀδηγίες καί συμβουλές τοῦ ὀρθῶς ἀποτειχισμένου ἰερέως, ἐξομολόγου καί πνευματικοῦ του.
[1] Σχ, βλ. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ, «Οὐκρανικό σχίσμα : καθαιρέσεις καί …αὐτοχειροτονίες» ἐν Οὐκρανικό Αὐτοκέφαλο˙ συμβολή στόν διάλογο, ἐκδ. Τό Παλίμψηστον, Θεσ/κη 2019, σσ. 52-61.
[2] ΜΕΓΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, Βίβλος τῆς ἑρμηνείας τοῦ κατά Ματθαῖον Εὐαγγελίου, PG 27, 1369C.
[3] ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ἀόρατος πόλεμος, κεφ. Δ΄, Περί πνευματικῆς καί νοερᾶς κοινωνίας˙ ἤτοι, πῶς κοινωνεῖται νοερῶς καί πνευματικῶς ὀ Χριστός, ἐκδ. Νεκτάριος Παναγόπουλος, Ἀθήνα 2003, σ. 236.
https://sotiriosnavs.com/wp-content/uploads/2020/05/IMG_20200508_130841-rotated.jpg2022-08-29 19:18:45%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b5%cf%85%ce%b8%cf%85%ce%bd%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b9%ce%b5%cf%83-%ce%bd%ce%bf%cf%85%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b9%ce%b5%cf%83-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5