Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
24-11-2022
Ἡ ἵδρυση τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουλουμουσίου Ἁγίου Ὄρους τοποθετεῖται πολὺ πιό πρίν τό 1169 μ.Χ.
Σύμφωνα μὲ τὴν ἐπικρατέστερη ἐκδοχή, ὁ ἱδρυτὴς τῆς Μονῆς, μοναχὸς Κάλλιστος, προερχόταν ἀπὸ τὴν αὐλὴ τοῦ Κουτλουμοῦς, γενάρχου τῆς ὁμωνύμου Μικρασιατικῆς δυναστείας Σελτζουκιδῶν.
Πρῶτος εὐεργέτης τῆς Μονῆς ἦταν ὁ αὐτοκράτωρ Ἀλέξιος Α΄ Κομνηνός.
Ἡ Μονὴ ἔλαβε μέρος σὲ ὅλα τὰ πνευματικὰ κινήματα τῆς Ἀνατολῆς, ἀλλὰ ὑπέμεινε πολλὲς δοκιμασίες, ὅπως τὴν αὐτοκρατορικὴ βία μετὰ τὴν ἀντίθεση τοῦ Ἁγίου Ὄρους στὴν ψευδοένωση μὲ τοὺς αἱρετικούς παπικοὺς στὴν ψευδοσύνοδο τῆς Λύων (1274), τὶς ἐπιδρομὲς τῶν Καταλανῶν καὶ Τούρκων πειρατῶν (14ος αἰ.), τὴν Ὀθωμανικὴ δουλεία (1424-1912), ἀλλὰ καὶ φυσικὲς καταστροφὲς ἀπὸ σεισμοὺς καὶ πυρκαϊές.
Τὸν καιρὸ τῶν λατινοφρόνων αὐτοκράτορος Μιχαὴλ Η΄ τοῦ Παλαιολόγου καί οἰκουμενικοῦ πατριάρχου Ἰωάννου ΙΑ΄ Βέκκου, ὅταν στρατιωτικὸ ἀπόσπασμα ἔφθασε στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ ἐπιβάλει τὴν ψευδοένωση μὲ τὸν αἱρεσιάρχη Πάπα, τὴν ὁποία εἶχε ὑπογράψει ὁ Ἕλληνας αὐτοκράτωρ στὴν Λύων, ἀρκετοὶ μοναχοὶ μαζὶ μὲ τὸν ἠγούμενο ἀπαγχονίσθηκαν καὶ τάφηκαν πίσω ἀπὸ τὸ Καθολικό.
Ἡ ἐκπνοὴ τοῦ 18ου αἰ. θὰ ἀναδείξει τὴν δόξα τῆς νεωτέρας ἱστορίας τοῦ Κουτλουμουσίου, τὸν Ἴμβριο λόγιο Βαρθολομαῖο, διδάσκαλο τοῦ Γένους καὶ διορθωτὴ τῶν λειτουργικῶν βιβλίων.
Ἡ λατρευτικὴ ζωὴ στήν Ἱερά Μονή Κουτλουμουσίου ἀκολουθεῖ ἕνα τυπικὸ διαμορφωμένο ἀπὸ αἰῶνες καὶ προσαρμοσμένο στὶς ἰδιαίτερες συνθῆκες. Οἱ μοναχοὶ προσκυνοῦν τὴν εἰκόνα τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ κατόπιν τὴν εἰκόνα τῆς «Παναγίας τῆς Στυλαρινῆς ἢ Γιάτρισσας». Εἶναι εἰκόνα τοῦ 14ου αἰ., θαυματουργός, ἀπὸ τὸ Στυλάρι τοῦ Μαρμαρᾶ, ὅπου βρισκόταν μετόχι τῆς Μονῆς.
Στὸ προσαρτημένο παρεκκλήσι βρίσκεται ἡ ἐφέστιος εἰκών τῆς Μονῆς, ἡ Παναγία «Φοβερὰ Προστασία», φιλοτεχνημένη τὸν 13ο ἢ 14ο αἰ. Ὅταν πειρατὲς ἔφθασαν, μὲ σκοπὸ νὰ λεηλατήσουν τὸ Μοναστήρι, ἡ Χάρι της τὸ ἐξαφάνισε. Καὶ ἐνῶ οἱ ἀμπαρωμένοι πατέρες ἄκουγαν τὸν θόρυβο καὶ τὶς φωνὲς ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη, ἔκπληκτοι ἀντελήφθησαν πὼς οἱ πειρατὲς ἔφυγαν ἄπρακτοι.
Ἐδῶ βρίσκεται καὶ ἡ εἰκών τῆς «Παναγίας τῆς Ἐλεούσης», ἀπὸ ἕνα ἀρχαῖο μετόχι τῶν Σερρῶν.
Στοὺς εξαρτηματικούς ἀδελφοὺς τῆς Μονῆς ἀνῆκε καὶ ὁ λαοφιλής σύγχρονος Γέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί ἀντιοικουμενιστής, ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης καί Καππαδόκης (†12 Ἰουλίου), ποὺ ἀσκήτεψε τὰ δεκαπέντε τελευταία χρόνια τῆς ζωῆς του (1979-1994) στὸ Κελλὶ «Παναγούδα» καὶ ἡ φήμη τῆς ἁγιότητός του ἁπλώθηκε σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὡς γνωστόν, στά θέματα τῆς πίστεως ὁ ὅσιος Παΐσιος ἦταν ἀκριβής καί ἀσυγκατάβατος. Γι’ αὐτό καί γιά ἕνα διάστημα, ὅταν ἀσκήτευε στήν Ἱερά Μονή Στυαρονικήτα, εἶχε διακόψει, μαζί μέ ὅλο σχεδόν τό ὑπόλοιπο Ἅγιον Ὄρος, τήν μνημόνευση τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρα γιά τά ἐπικίνδυνα ἀνοίγματά του πρός τούς αἱρετικούς παπικούς[1].
Τήν τριετία 1969-1972, οἱ περισσότερες Ἱερές Μονές τοῦ Ἁγίου Ὄρους, βασιζόμενες στον 31ο Ἀποστολικό Κανόνα καί τόν 15ο Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου, διέκοψαν τήν μνημόνευση τοῦ μεγάλου οἰκουμενιστοῦ καί μασόνου οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρα γιά καθαρά λόγους πίστεως, οἱ ὁποῖοι συνίσταντο : α) στήν ἄρση τῶν ἀναθεμάτων, πού ἐνήργησε τό 1965, β) στήν συνάντησή του μέ τόν αἱρεσιάρχη Πάπα στά Ἱεροσόλυμα, καί γ) γενικῶς στήν φιλοπαπική του στάση. Εἶναι γνωστό τοῖς πᾶσι ὅτι ὁ Πατριάρχης Ἀθηναγόρας δέν εἶχε δογματικούς φραγμούς, δέν πίστευε στήν μοναδικότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, οὔτε βεβαίως δεχόταν ὅτι οἱ αἱρετικοί εἶναι ἐκτός Ἐκκλησίας.
Μπροστά σ’ αὐτό τό ξεθεμελίωμα τῆς ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως, ὁ ἁγιορειτικός μοναχισμός (Μονές, Σκῆτες καί Κελιά), ἀκολουθώντας τήν μακραίωνη ἐκκλησιαστική καί κανονική παράδοση, ἔπαψε νά ἀναγνωρίζει τόν πατριάρχη Ἀθηναγόρα ὡς Ὀρθόδοξο Πατριάρχη καί διέκοψε τήν μνημόνευση τοῦ ὀνόματός του ἀπό τό 1969 μέχρι τό θάνατό του (07-07-1972), ἐξαιτίας τῆς οἰκουμενιστικῆς του πολιτικῆς.
Μεταξύ τῶν Ἱερῶν Μονῶν, πού διέκοψαν τήν μνημόνευση τοῦ οἰκουμενικοῦ πατριάρχου κυροῦ Ἀθηναγόρα, ἦταν καί ἡ Ἱερά Μονή Κουτλουμουσίου[2]. Αὐτή ἦταν καί ἡ τελευταῖα ἰσχυρότατη ἀντίδραση τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου στά θέματα τῆς πίστεως.
Στοὺς εξαρτηματικούς ἀδελφοὺς τῆς Μονῆς ἀνήκει καὶ ὁ δημοφιλής σύγχρονος Γέρων, Γαβριήλ μοναχός, ἀντιοικουμενιστής, ποὺ ἀσκητεύει στὸ Κουτλουμουσιανό Κελλὶ τοῦ ὁσίου Χριστοδούλου τοῦ ἐν Πάτμῳ. Ὁ Γέρων Γαβριήλ εἶναι ἀποτειχισμένος μοναχός, καθώς δικαίως ἔχει διακόψει τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τόν οἰκουμενιστή, λατινόφρονα, πανθρησκειαστή καί σχισματοποιό ἐπίσκοπο τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί οἰκουμενικό πατριάρχη Βαρθολομαῖο.
Μέ πόνο καί θλίψη διαπιστώνουμε ὅτι τίς τελευταῖες δεκαετίες καί ἰδιαίτερα ἐπί πατριαρχείας Βαρθολομαίου, τό ἀγωνιστικό ὑπέρ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως φρόνημα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κουτλουμουσίου ἔχει διαβρωθεῖ, ἔχει ὑποστεῖ καθίζηση καί διακρίνεται γιά τήν ὑποτονικότητά του. Ἡ Μονή στηρίζει καί συναινεῖ ἀδιακρίτως τίς αἱρετικές, σχισματοποιές, πανθρησκειακές, οἰκουμενιστικές καί ἀντικανονικές ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου καί ἔχει καταστεῖ ἕνα ἀπό τά φιλοπατριαρχικά μοναστήρια, ὑπέρμαχος τοῦ Βαρθολομαίου.
Ἐπί ἡγουμενίας τοῦ Προηγουμένου ἱερομονάχου Γέροντος Χριστοδούλου (μέχρι τόν Μάιο τοῦ 2020), ἡ Μονή Κουτλουμουσίου ἀποδέχτηκε τήν ψευδοσύνοδο τῆς Κρήτης (Ἰούνιος 2016), ἀφοῦ δέν ἀντέδρασε, ἀλλά συνήνεσε στό ἀπαράδεκτο καί ὑπέρ τῆς ψευδοσυνόδου κείμενο τῆς Ἐκτάκτου Διπλῆς Ἱερᾶς Συνάξεως τοῦ Ἁγίου Ὀρους (17/30-6-2017), γραμμένο ἀπό τόν ἄλλοτε ὀρθοδόξου καί νῦν οἰκουμενιστικοῦ φρονήματος ἀρχιμ. Βασίλειο Γοντικάκη, προηγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο «δέν ὑπάρχει λόγος ταραχῆς»[3] γιά τήν ψευδοσύνοδο.
Γιά τήν θέση τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου ὑπέρ τῆς ψευδοσυνόδου μαρτυροῦν δημοσιευθέντα στό διαδίκτυο κείμενά της, ὅπως τό «Ἱερά Μονή Κουτλουμουσίου : Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος»[4] (23-08-2016) καί τό «Πατερική ἀγάπη καί ἑτεροδοξία»[5].
Ἡ Μονή μάλιστα φέρθηκε ἀπρεπῶς καί μέ ἀπάδοντα σέ μοναχούς, καί δή Ἁγιορεῖτες, τρόπο ἐναντίον κουτλουμουσιανῶν ἱερομονάχων καί μοναχῶν, οἱ ὁποῖοι, εὐαίσθητοι ὄντες στά τῆς πίστεως, καί γιά λόγους συνειδήσεως, προέβησαν ἱεροκανονικῶς καί ἁγιοπατερικῶς σέ διακοπή μνημονεύσεως τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου[6], λόγῳ τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καί τοῦ Οὐκρανικοῦ.
Ἀντιθέτως, ἀφήνει στό ἀπυρόβλητο φιλοπατριαρχικό ἱερομόναχο, Γέροντα Σκήτης της, ὁ ὁποῖος, καταπατῶντας διατάξεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί κανονικοῦ δικαίου, εἶναι ἑνωμένος μέ τήν οὐκρανική σχισματοαίρεση, ἀφοῦ ἔχει πλήρη ἐκκλησιαστική κοινωνία μαζί της, δηλ. κοινό συλλείτουργο καί κοινό ποτήριο.
Τό ἀνωτέρω φαινόμενο εἶναι ἀπόρροια, ὄχι μόνο τῆς μή ἀντιδράσεως τῆς Μονῆς, ἀλλά καί τῆς συγκαταθέσώς της διά τῆς σιωπῆς, στήν ἐκκλησιαστική ἀναγνώριση τῶν σχισματοαιρετικῶν τῆς Οὐκρανίας μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἐπιφάνιο Ντουμένκο ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, καί στήν εὐχαριστιακή κοινωνία μετ’ αὐτῶν.
Σχετικά μέ τό ἐθνικό Σκοπιανό ζήτημα, ἡ Μονή ἔχει δημοσίως ἐκφράσει τήν ἀντίθεσή της στήν ἐπαίσχυντη καί προδοτική «Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν» καί τήν παραχώρηση τοῦ ὀνόματος «Μακεδονία» στό ψευδοκράτος τῶν Σκοπίων μέ κείμενά της, ὅπως τό «Ἱερά Μονή Κουτλουμουσίου : “Γιατί ἕνα ὄνομα, πού μᾶς ἀνήκει, πρέπει νά παραχωρηθεῖ σέ ἕνα ἄλλο κράτος;”»[7] (12-01-2018) καί τό «Ἡ Ἰ. Μ. Κουτλουμουσίου περί τοῦ βαπτίσματος τῶν Σκοπίων»[8] (19-06-2018).
Παρ’ ὅλ’ αὐτά, ἡ Μονή τηρεῖ σιγήν ἰχθύος γιά τίς ἐκκλησιαστικές Πρέσπες, δηλ. τήν ἀναγνώριση τῶν σχισματοαιρετικῶν τῶν Σκοπίων, μέ ἐπικεφαλῆς τόν ψευδομητροπολίτη Στέφανο, ὡς «Ἀρχιεπισκοπή Ἀχρίδος» καί «Αὐτοκέφαλη Ὀρθόδοξη Μακεδονική Ἐκκλησία» καί τήν ἐκκλησιαστική κοινωνία μετ’ αὐτῶν, πρώτα ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο κι ἔπειτα ἀπό τό Πατριαρχεῖο Σερβίας, ἀλλά καί τήν ἀναγνώρισή τους ἀπό τά Πατριαρχεία Ρωσίας καί Βουλγαρίας καί τήν Ἐκκλησία τῆς Πολωνίας.
Τέλος, ὁ Ἠγούμενος καί ἡ Γεροντία τῆς Μονῆς, δυστυχῶς, εἶναι ὑπέρ τῶν πειραματικῶν, ἐπικινδύνων γιά τήν κατ’ ἄμφω ὑγεία καί ἐν πολλοῖς θανατηφόρων ἐνέσεων («ἐμβολίων») κατά τοῦ κορώνα ἰοῦ, ἀλλά ἀφήνεται στούς ὑπολοίπους κουτλουμουσιανούς πατέρες ἡ ἐλευθερία τῆς ἐπιλογῆς ἤ μή τοῦ ἐμβολιασμοῦ.
Κατακλείουμε, εὐχόμενοι ὅπως ὁ νῦν Ἡγούμενος τῆς Μονῆς ἱερομόναχος Γέρων Νικόλαος ἐπαναφέρει τήν Μονή σέ ὀρθόδοξη τροχιά, ἀναδείξει αὐτήν προπύργιο καί προασπιστή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μιμούμενος τούς ὁμολογιακούς καί μαρτυρικούς ὑπέρ τῆς πίστεως ἀγῶνες τῶν παλαιῶν Κουτλουμουσιανῶν καί ἐν γένει Ἀγιορειτῶν Πατέρων.
[1] ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΙΣΑΑΚ, Βίος Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ἅγιον Ὄρος 2004, σσ. 690-691.
[2] ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΧΑΡΙΤΩΝ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Τό Ἅγιον Ὄρος καί ἡ διαχρονική του στάση ἔναντι τῶν αἱρέσεων, ἔκδ. Ἱερόν Κελλίον Θείας Ἀναλήψεως, Ἅγιον Ὄρος, σσ. 262-265.
[3] Μήνυμα Ἁγίου Ὄρους περί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης ἐν Κρήτῃ Συνόδου, 17/30-06-2017, https://orthodoxia.info/news/wp-content/uploads/2017/07/494dc8902d1bb1e2c965c76555e6f0e5.pdf
[4] http://aktines.blogspot.com/2016/08/blog-post_157.html
[5] https://koutloumous.com/el/πατερικη-αγαπη-και-ετεροδοξια/
[6] https://ikivotos.gr/post/5332/anw-katw-to-agion-oros-me-toys-diwkomenoys-monaxoys
[7] https://www.vimaorthodoxias.gr/agioreitika-nea/iera-moni-koutloumousiou-giati-ena-onoma-pou-mas-anikei-prepei-na-parachorithei-se-ena-allo-kratos/
[8] https://koutloumous.com/el/μηνυμα-τησ-ιερασ-μονησ-κουτλουμουσιο/
https://sotiriosnavs.com/wp-content/uploads/2020/05/IMG_20200508_130831-rotated.jpg2023-07-12 17:11:07%ce%b9%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%84%ce%bb%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%bf%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%b1%ce%b3%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%bf%cf%81%ce%bf%cf%85%cf%83