Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
13-01-2021
Σύμφωνα μέ τον Ὅσιο Μάξιμο τόν Καυσοκαλύβη, ἄλλα εἶναι τά σημάδια τῆς πλάνης καί ἄλλα τά σημάδια τῆς Χάριτος. Διότι, τό πονηρό πνεῦμα τῆς πλάνης, ὅταν πλησιάσει στόν ἄνθρωπο, συγχύζει τόν νοῦ καί τόν ἀγριεύει. Κάνει τήν καρδιά σκληρή καί τήν σκοτίζει, προξενεῖ δειλία, φόβο καί ὑπερηφάνεια. Τοῦ ἀγριεύει τά μάτια, ταράσσει τό μυαλό, τοῦ ἀνατριχιάζει ὅλο τό κορμί. Τοῦ δείχνει κατά φαντασίαν στά μάτια φῶς, ὄχι λαμπρό καί καθαρό, ἀλλά κόκκινο. Τοῦ κάνει τόν νοῦ δαιμονιώδη καί τόν παρακινεῖ νά λέγει μέ τό στόμα του ἄπρεπα λόγια καί βλάσφημα.
Ἐκεῖνος δέ ὅπου βλέπει τό πνεῦμα αὐτό τῆς πλάνης, ὀργίζεται τίς περισσότερες φορές καί εἶναι γεμάτος ἀπό θυμό. Τήν ταπείνωση δέ παντελῶς δέν τήν ξέρει, μήτε τό ἀληθινό πένθος καί δάκρυ, ἀλλά πάντοτε καυχᾶται γιά τά κατορθώματά του καί δοξάζεται καί χωρίς συστολή καί φόβο Θεοῦ βρίσκεται μέ τά πάθη. Τέλος δέ πάντων, βγαίνει σέ ὅλα ἀπό τό λογικό του, γίνεται ἔξω φρενῶν καί ἔρχεται σέ τέλεια ἀπώλεια. Μακάρι ἀπό τήν πλάνη αὐτή νά μᾶς γλυτώσει ὁ Κύριος.
Τά σημεῖα δέ τῆς Χάριτος εἶναι αὐτά : Ὅταν πηγαίνει στόν ἄνθρωπο ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ συμμαζεύει τόν νοῦ καί τόν κάνει νά εἶναι προσεκτικός καί ταπεινός. Τοῦ φέρνει τήν ἐνθύμηση τοῦ θανάτου καί τῶν ἁμαρτιῶν του, τῆς μελλούσης Κρίσεως καί τῆς αἰωνίου κολάσεως καί τοῦ κάνει τήν ψυχή του εὐκολοκατάνυκτη νά κλαίει καί νά πενθεῖ. Κάνει καί τά μάτια του ἥρεμα καί γεμάτα ἀπό δάκρυα. Ὅσο πλησιάζει στόν ἄνθρωπο, τόσο τόν ἡμερώνει στήν ψυχή καί τήν παρηγορεῖ μέ τήν ἐνθύμηση τῶν Ἁγίων Παθῶν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τήν ἄπειρη φιλανθρωπία Του.
Προξενεῖ δέ στόν νοῦ ὑψηλές καί ἀληθινές θεωρίες. Πρῶτον, γιά τήν ἀκατανόητη δύναμη τοῦ Θεοῦ, πῶς μέ ἕνα λόγο δημιούργησε τά πάντα ἀπό τό μή ὄν εἰς τό εἶναι. Δεύτερον, γιά τήν ἄπειρη δύναμή Του, μέ τήν ὁποία συγκρατεῖ καί κυβερνᾶ τά πάντα καί ἔχει τήν πρόνοια ὅλων. Τρίτον, γιά τό ἀκατανόητο τῆς Ἁγίας Τριάδος καί γιά τό ἀνεξιχνίαστο πέλαγος τῆς Θείας Οὐσίας.
Καί τότε, σάν ἀρπαχθεῖ ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου ἀπό ἐκεῖνο τό Θεῖο Φῶς καί φωτισθεῖ φωτισμό θεϊκῆς γνώσεως, γίνεται ἡ καρδιά του γαληνή καί πραότατη καί ἀναβρύει τούς καρπούς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος˙ τήν χαρά, τήν εἰρήνη, τήν μακροθυμία, τήν καλωσύνη, τήν συμπάθεια, τήν ἀγάπη, τήν ταπείνωση κ. ἄ. Ἀπολαμβάνει δέ ἡ ψυχή του μία ἀγαλλίαση ἀνεκδιήγητη[1]. «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματός ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια»[2].
[1] Σχ. βλ. ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Νέον Ἐκλόγιον, ἐκδ. Ἀστήρ – Παπαδημητρίου, Ἀθῆναι 1974, σ. 311.
[2] Γαλ. 5, 22.
https://sotiriosnavs.com/wp-content/uploads/2020/05/IMG_20200508_130841-rotated.jpg2021-01-13 10:21:01%ce%b7-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%b9%cf%89%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%83-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%b7%cf%83-%ce%b1%cf%80%ce%bf-%cf%84