ΠΟΙΑ Η ΣΧΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΕΝΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΟ ΤΗΣ ΚΟΡΩΝΑ, ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΡΑΓΜΑ;
Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος
14-04-2022
Ὁ ὅσιος καί θεοφόρος πατήρ ἡμῶν Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ἔχει πεῖ : «Τώρα πάλι παρουσιάστηκε μία ἀρρώστια, γιά τήν ὁποία βρῆκαν ἕνα ἐμβόλιο, πού θά εἶναι ὑποχρεωτικό, καί, γιά νά τό κάνει κανείς, θά τόν σφραγίζουν»[1].
Ὡς γνωστόν καί ἀποδεδειγμένον, οἱ πειραματικές ἐνέσεις κατά τοῦ ἰοῦ τῆς κορῶνας χρησιμοποίησαν κατά τήν παραγωγή τους ἤ καί περιέχουν α) κυτταρικές σειρές – προϊόντα νεογνοκτονιῶν (δηλαδή σκοτώθηκαν ζωντανά νεογνά, γιά νά τούς πάρουν τίς κυτταρικές σειρές), β) γενετική πληροφορία τῆς πρωτεΐνης τοῦ ἰοῦ τῆς κορῶνας, γ) νανοσωματίδια, δ) γραφένιο, ε) ὑγροποιημένα στοιχεία τοῦ μικροτσίπ, καί στ) λουσιφεράση. Ἀποσκοποῦν στήν μετάλλαξη τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ (μέ τό mRNA), τόν ἡλεκτρονικό ἔλεγχο (ἀφοῦ μετατρέπεται ὁ ἄνθρωπος σέ ρομπότ καί ρούτερ, μέσῳ τοῦ δικτύου 5G), τό σφράγισμα τῶν ἀνθρώπων καί τόν μετανθρωπισμό.
Οἱ ἐμβολιασμένοι ἔχουν μολυνθεῖ μέ τόν ἰό τῆς κορῶνας. Θεωροῦμε περιττό νά τονίσουμε ὅτι οἱ ἐμβολιασμένοι εἶναι αὐτοί, πού περισσότερο νόσησαν και νοσοῦν, ἔχουν ὑποστεῖ τίς τραγικές παρενέργειες τῆς πειραματικῆς αὐτῆς ἐνέσεως, νοσηλεύθηκαν καί νοσηλεύονται στίς ΜΕΘ, διασωληνώθηκαν καί διασωληνώνονται καί πέθαναν.
Οἱ ἐμβολιασμένοι ἔχουν καταπατήσει τήν σαφέστατη διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, τοῦ στόματος τοῦ Χριστοῦ, περί τῶν ἐντός τοῦ σώματος ἁμαρτημάτων καί περί τῆς ἱερότητος τοῦ σώματος, πού εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή, κεφ. 6ο, στίχ. 15-20 : «Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ἄρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μὴ γένοιτο. ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ὁ κολλώμενος τῇ πόρνῃ ἓν σῶμά ἐστιν; ἔσονται γάρ, φησίν, οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν· ὁ δὲ κολλώμενος τῷ Κυρίῳ ἓν πνεῦμά ἐστι. φεύγετε τὴν πορνείαν. πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα ἁμαρτάνει. ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι τὸ σῶμα ὑμῶν ναὸς τοῦ ἐν ὑμῖν ῾Αγίου Πνεύματός ἐστιν, οὗ ἔχετε ἀπὸ Θεοῦ, καὶ οὐκ ἐστὲ ἑαυτῶν; ἠγοράσθητε γὰρ τιμῆς· δοξάσατε δὴ τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι ὑμῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι ὑμῶν, ἅτινά ἐστι τοῦ Θεοῦ».
Δηλαδή, «δέν γνωρίζετε ὅτι τά σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ Χριστού, (ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ Κεφαλή τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας); Νά ἀποτραβήξω, λοιπόν, καί νά πάρω τά μέλη τοῦ Χριστοῦ καί νά τά κάνω μέλη πόρνης; Μή γένοιτο! Ἤ δέν γνωρίζετε ὅτι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος προσκολλάται καί ἑνώνεται μέ τήν πόρνη, εἶναι ἕνα σῶμα μ’ αὐτήν; Διότι, αὐτό λέγει ἡ Γραφή : “Θά γίνουν, λέγει, οἱ δύο, ἄνδρας καί γυναίκα, μία σάρκα, ἕνα σῶμα”. Ἐκεῖνος, ὅμως, πού προσκολλάται καί ἑνώνεται μέ τόν Κύριο, γίνεται κατά μυστηριακό τρόπο ἕνα πνεῦμα μ’ Αὐτόν, γεμίζει ολόκληρος καί ἁγιάζεται ἀπ’ Αὐτόν. Ἀποφεύγετε πάντοτε μέ ὅλη σας τήν δύναμη τόν μολυσμό τῆς πορνείας. Κάθε ἄλλο ἁμάρτημα, πού πράξει ὁ ἄνθρωπος, εἶναι ἁμάρτημα, πού διαπράττεται ἔξω ἀπό τό σῶμα καί δέν τό βλάπτει ἀμέσως καί κατ’ εὐθείαν τόσο πολύ. Ἐνῶ ἐκεῖνος, πού πορνεύει, ἁμαρτάνει ἐναντίον αὐτοῦ τούτου τοῦ σώματος, τό ὁποῖο καί μολύνει καί βλάπτει κατά τρόπο ἄμεσο καί ταχύ. Ἤ δέν γνωρίζετε ὅτι τό σῶμα σας εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού κατοικεῖ μέσα σας, καί τό ἔχετε λάβει ἀπό τόν Θεό καί ἄρα δέν ἀνήκετε στόν ἑαυτό σας; Διότι, ἔχετε ἐξαγορασθεῖ μέ πολύτιμο τίμημα, δηλαδή μέ τό ἀνεκτίμητο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἀποφεύγετε, λοιπόν, κάθε σαρκική ἐκτροπή, πού μολύνει τό σῶμα, καί δοξάστε τόν Θεό μέ ὅλη σας τήν προσωπικότητα, μέ τό σῶμα σας καί μέ τό πνεῦμα σας, τά ὁποία εἶναι τοῦ Θεοῦ».
Στην ἴδια ἐπιστολή, κεφ. 3ο, στίχ. 17, λέγει : «Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς».
Δηλαδή, «ἐάν κανείς καταστρέφει τόν ναό τοῦ Θεοῦ, ἄς γνωρίζει ὅτι θά τόν καταστρέψει ὁ Θεός. Διότι, ὁ ναός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἅγιος, ἱερό ἀφιέρωμα στόν Θεό. Τέτοιος δέ ἅγιος ναός τοῦ Θεοῦ εἶστε ἐσεῖς».
Ἐπίσης, οἱ ἐμβολιασμένοι θεωροῦνται ὡς ἠθικοί αὐτουργοί, ἔμμεσοι συνεργοί στόν φόνο τῶν ζωντανῶν νεογνῶν. Οἱ ἅγιοι Πατέρες, ὅπως γνωρίζουμε, εἶναι πάρα πολύ αὐστηροί ἀκόμη καί γιά τούς ἔμμεσους ἤ ἀκουσίους φονεῖς καί φόνους. Οἱ μέν λαϊκοί ἐπιτιμῶνται μέ τρία χρόνια ἀκοινωνησίας, 300 μετάνοιες καθημερινῶς καί ξηροφαγία, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Νηστευτή. Οἰ δέ κληρικοί ἀπαξάπαντος πρέπει νά καθαιροῦνται τῆς ἱερωσύνης[2].
Κανονικά, θά ἔπρεπε ὅλοι οἱ ἐμβολιασμένοι (κληρικοί καί λαϊκοί) νά βρίσκονται ὑπό αὐστηρά ἐπιτίμια (ἀκοινωνησία κλπ). Ἰδίως οἰ ἐμβολιασμένοι κληρικοί θά ἔπρεπε νά κρεμάσουν τό πετραχείλι τους καί νά καθαιρεθοῦν.
Τό χειρότερο εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει τρόπος τά συστατικά τῆς πειραματικῆς αὐτῆς ἐνέσεως νά ἀποβληθοῦν ἀπό τό σῶμα, τόν ὀργανισμό, ἀλλά δυστυχῶς μένουν εἰς τό διηνεκές μέσα στόν ἄνθρωπο μέχρι τόν θάνατό του, πράγμα πού κάνει ἀκόμη μεγαλύτερες τίς διαστάσεις καί τίς συνέπειες τῆς ἁμαρτίας τοῦ ἐμβολιασμοῦ.
Ἡ συνύπαρξη ἀνεμβολιάστων καί ἐμβολιασμένων μέσα στήν κοινωνία εἶναι ἀναπόφευκτη καί ἀναγκαστική. Ὅμως, μέσα στόν Ναό, τόν Οἴκο τοῦ Θεοῦ, εἶναι παντελῶς ἀδιανόητη αὐτή ἡ συνύπαρξη, διότι στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πρέπει νά εἴμαστε ἔνα σῶμα, μέ κοινή πίστη καί κοινό φρόνημα καί δέν μποροῦμε νά ἔχουμε διαφορετική θεωρητική καί πρακτική τοποθέτηση σέ ἕνα τέτοιο μείζονος σημασίας θέμα. Τότε ἀποζητᾶμε κι ἐμεῖς καί ἐφαρμόζουμε -φεῦ- τήν οἰκουμενιστική ἀρχή τῆς «ἑνότητος στήν διαφορετικότητα» κι ἄς βαυκαλιζόμαστε, θεωρώντας ἑαυτούς ὡς «ἀποτειχισμένους». Πῶς θέλει νά εἶναι κανείς ἀποτειχισμένος, ὅταν δέν ὀρθώνει τεῖχος προστασίας, ἐκτός ἀπό τήν αἵρεση καί τό σχίσμα, καί στό μπόλι – σφράγισμα, καί νά ἐξακολουθεῖ νά εἶναι ἐνεργό μἐλος τῆς Ἐκκλησίας; Ἀπό κεῖ καί πέρα, οἱ ἐμβολιασμένοι ἄς προσέλθουν στό μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης καί ὁ ἔμπειρος, ἀνεμβολίαστος, ὀρθόδοξος, ἀποτειχισμένος πνευματικός θά τούς νουθετήσει καταλλήλως.
Οἱ ἐμβολιασμένοι μεταδίδουν, μέσῳ τῆς ἐπαφῆς, τόν ἱό περισσότερο, διότι ἔχουν μέσα τους τόν ἴδιο τόν ἰό.
Δέν πρέπει νά προστρέχουμε σέ ἐμβολιασμένους ἰατρούς, ἀλλά σέ ἀνεμβολίαστους, πού – δόξα τῶ Θεῶ – ὑπάρχουν ἀκόμη, γιά τήν θεραπεία μας καί αὐτούς νά ἐνισχύουμε, ἀρκεῖ νά ψάξουμε νά τούς βροῦμε.
Γίνεται, ἑπομένως, ἀντιληπτό ὅτι ὅσοι ἐμβολιάστηκαν κάκιστα ἔπραξαν. Καθένας ἔχει τήν εύθύνη τῶν πράξεών του. Κριτές τους βέβαια εἶναι οἱ ἀνεμβολίαστοι καί ἰδίως οἱ σέ ἀναστολή ὑγειονομικοί, πού τραβοῦν τά πάνδεινα ἀπό τήν φασιστική καί ἀπολυταρχική κυβέρνηση.
Ἔβαλαν, δυστυχῶς, οἱ ἐμβολιασμένοι τήν σωματική τους ὑγεία πάνω ἀπό τόν πνευματικό θάνατό τους. Διέπραξαν τήν μεγάλη αὐτή ἀμαρτία γιά τό «καλό» καί τήν «ὑγεία» τους. Εἶναι, ὅμως, αὐτό πνευματική φρόνηση; Καί ἐν τέλει, μήπως ἔχουν χάσει τήν ἱεράρχηση τῶν πραγμάτων; Μήπως θεοποίησαν τήν σωματική ὑγεία καί τήν ἐπιστήμη κι ἔτσι ἔπεσαν σέ εἰδωλολατρεία; Τί μετράει ποιό πολύ γι’ αὐτούς; Ἡ σωματική ἤ ἡ πνευματική ὑγεία; Σίγουρα ἡ δεύτερη πρέπει νά’ ναι πάνω ἀπ’ ὅλα, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε συνεπεῖς ὡς Ὀρθόδοξοι.
Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στόν Α΄ κατά Ἰουδαίων λόγο του[3] παρατηρεῖ ὅτι δέν πρέπει νά ἐπιδιώκουμε νά θεραπευτοῦμε σωματικά ἀπό τούς δαίμονες. Τό «ἐμβόλιο» πολύ εὔστοχα ἀποκαλεῖται καί «διαβόλιο», διότι περιέχει δαιμονική ἐνέργεια. Λέγει συγκεκριμένα :
«Ἀλλά ἐπιδιώκεις νά θεραπευτεῖς ἀπό τούς δαίμονες;
Ὅταν τούς ἐπέτρεψε ὁ Χριστός νά εἰσέλθουν στούς χοίρους, τότε, αὐτοί ἀμέσως τούς καταπόντισαν στήν θάλασσα. Καί θά λυπηθοῦν τά ἀνθρώπινα σώματα; Μακάρι, λοιπόν, νά μήν σκότωναν, μακάρι νά μήν σχεδίαζαν κακό.
Μᾶς ἔβγαλαν ἔξω ἀπό τόν Παράδεισο καί μᾶς ἀποστέρησαν ἀπό τήν ἄνωθεν τιμή καί θα θεραπεύσουν τό σῶμα μας; Αὐτά εἶναι γιά γέλια καί παραμύθια.
Νά ἐπιβουλεύονται καί νά καταστρέφουν ὁλοσχερῶς ξέρουν οἱ δαίμονες, ὄχι νά θεραπεύουν. Δέν λυποῦνται τήν ψυχή καί, πές μου, θά λυπηθοῦν τά σώματα; Ἐπιχειροῦν νά μᾶς βγάλουν ἀπό τήν Βασιλεία καί θά ἐπιλέξουν νά μᾶς ἀπαλλάξουν ἀπό νοσήματα;
Δέν ἄκουσες τόν προφήτη, πού ἔλεγε, ἤ μᾶλλον τόν Θεό διά τοῦ προφήτου, ὅτι δέν μποροῦν οὔτε ἀγαθό, οὔτε κακό νά κάνουν; Ἐάν δέ, κι ἄν μποροῦσαν νά θεραπεύσουν καί τό ἤθελαν, πράγμα ἀδύνατο, δέν πρέπει ἐσύ γιά μικρό κέρδος, πού χάνεται κιόλας, νά τό ἀνταλλάξεις μέ ἄφθαρτη καί αἰώνια ζημιά. Θά θεραπεύσεις τό σῶμα καί θά χάσεις τήν ψυχή σου; Δέν εἶναι καλή ἐμπορική συναλλαγή αὐτό.
Παροργίζεις τόν Θεό, τόν Δημιουργό τοῦ σώματός σου καί ζητᾶς τήν θεραπεία ἀπό αὐτόν, πού σέ ἐπιβουλεύεται;
Καί πῶς κάποιος δεισιδαίμων (ἀσεβής) ἄνθρωπος μέ ἀφορμή αὐτή τήν ἰατρική ἐπιστήμη δέν θά σέ προσελκύσει νά προσκυνήσεις τούς θεούς τῶν εἰδωλολατρῶν (Ἑλλήνων) μέ εὐκολία; Ἀφοῦ ἐκεῖνοι μέ τήν τέχνη τους πολλές φορές θεράπευσαν πολλά νοσήματα καί ἔκαναν πάλι ὑγιεῖς τούς ἀσθενεῖς. Τί, λοιπόν, θά πρέπει νά κοινωνήσεις μέ τήν ἀσέβεια γι’ αὐτό; Μή γένοιτο!
Ἄκουσε τί λέγει ὁ Μωυσῆς στoύς Ἰoυδαίους : Ἐάν σηκωθεῖ προφήτης μεταξύ σας καί σέ ἔκσταση ἔχει ὄραμα, γιά νά κάνει θαῦμα ἤ κάτι τό πρωτοφανές καί μεγάλο καί ἔλθει αὐτό τό θαῦμα ἤ τό πρωτοφανές, γιά τό ὁποῖο μίλησε, καί ἀπευθυνθεῖ σ’ ἐσένα, γιά νά σοῦ πεῖ : πᾶμε τώρα νά λατρεύσουμε ἄλλους θεούς, πού δέν τούς ἤξεραν οἱ πατέρες μας, νά μήν ἀκούσετε τήν φωνή τοῦ προφήτη ἤ τό ὄραμα τοῦ ἐκστασιαζόμενου. Κι αὐτό, πού λέγει, ἔτσι εἶναι : ἐάν σηκωθεῖ προφήτης, λέγει, καί κάνει θαῦμα ἤ ἐγείρει νεκρό ἤ καθαρίσει λεπρό ἤ θεραπεύσει χωλό, καί, ἀφοῦ κάνει τό θαύμα, μετά νά καλέσει σέ ἀσέβεια, νά μήν πεισθεῖς γιά τό ἀποτέλεσμα τοῦ θαύματος. Γιατί; Διότι, σέ δοκιμάζει ὁ Κύριος καί Θεός σου, γιά νά δεῖ, ἄν Τόν ἀγαπᾶς μέσα ἀπ’ ὅλη τήν καρδιά σου καί ὅλη τήν ψυχή σου. Συνεπῶς, εἶναι φανερό ὅτι οἱ δαίμονες δέν θεραπεύουν. Ἐάν δέ ποτέ, τό ἐπιτρέψει ὁ Θεός σάν ἄνθρωποι, πού εἶναι, νά ἐπιτύχουν κάποια θεραπεία, αὐτό ἀφήνεται νά γίνει, γιά νά δοκιμαστεῖς ἐσύ. Ὄχι γιατί δέν γνωρίζει ὁ Θεός, ἀλλά γιά σένα, γιά νά ἐκπαιδευτεῖς νά μήν δέχεσαι θεραπείες ἀπό τούς δαίμονες. Καί τί μιλάω γιά θεραπεία σώματος; Κι ἄν κάποιος σέ ἀπειλήσει μέ γέεννα, ὥστε νά ἀγνοήσεις τόν Χριστό, νά μήν τό δεχθεῖς. Κι ἄν κάποιος σοῦ ὑποσχεθεῖ βασίλεια, γιά ν’ ἀπομακρυνθεῖς ἀπό τόν μονογενή Υἱό τοῦ Θεοῦ, γύρισε τήν πλάτη καί ἀπομακρύνσου καί γίνε μαθητής τοῦ Παύλου, προσπάθησε νά μιμηθείς τά λόγια ἐκείνα, πού κήρυξε αὐτή ἡ μακαρία καί γενναία ψυχή. Διότι, εἶμαι πεπεισμένος, λέγει, ὅτι οὔτε θάνατος, οὔτε ζωή, οὔτε ἄγγελοι, οὔτε ἀρχές, οὔτε δυνάμεις, οὔτε παρόντα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε ὕψωμα, οὔτε βάθος, οὔτε κάποια ἄλλη κτίση μπορεῖ νά μέ χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ Ἰησοῦ τοῦ Κυρίου μας. Ἐκεῖνον οὔτε ἄγγελοι, οὔτε δυνάμεις, οὔτε παρόντα, οὔτε μέλλοντα, οὔτε κάποια ἄλλη κτίση τόν χωρίζει ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. Κι ἐσένα θά σέ ἀπομακρύνει ἡ θεραπεία τοῦ σώματος; Καί ποιᾶς συγχώρησης θά τύχουμε; Διότι, πιό φοβερός γιά ’μᾶς ἀπό τήν γέεννα πρέπει νά εἶναι ὁ Χριστός καί πιό ποθητός ἀπό κάθε βασιλεία.
Κι ἄν ἀρρωστήσουμε, εἶναι καλύτερο νά μείνουμε μέ τήν ἀρρώστια, παρά νά πέσουμε σέ ἀσέβεια, γιά νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν ἀσθένεια. Κι ἄν μᾶς θεραπεύσει δαίμονας, κακό μᾶς ἔκανε περισσότερο, παρά ὠφέλεια. Διότι, ὠφέλησε βέβαια τό σῶμα, αὐτό πού πάντως θά πεθάνει ὕστερα ἀπό λίγο καί πού πρόκειται νά σαπίσει, ἐνῶ ἔβλαψε παντελῶς τήν ἀθάνατη ψυχή.
Κι ὅπως οἱ ἄρπαγες ἀνηλίκων προτείνουν στά μικρά παιδιά πολλές φορές ζαχαρωτά καί γλυκίσματα καί παιχνίδια κι ἄλλα σάν κι αὐτά, γιά νά τά δελεάσουν, ἀλλά τούς ἀποστεροῦν τήν ἐλευθερία κι αὐτή τήν ζωή, ἔτσι καί οἱ δαίμονες, ὑποσχόμενοι τήν θεραπεία ἑνός μέλους τοῦ σώματος, καταποντίζουν τήν σωτηρία ὅλης τῆς ψυχῆς.Ἀλλά, ἐμεῖς, ἀγαπητοί, νά μήν ἀνεχόμαστε, ἀλλά μέ κάθε τρόπο νά ζητᾶμε τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τήν ἀσέβεια.
Διότι, μήπως δέν θά μποροῦσε ὁ Ἰώβ, πειθόμενος ἀπό τήν γυναίκα του, να βλασφημήσει τόν Θεό καί ν’ ἀπαλλαγεῖ ἀπό τήν ἐπικείμενη συμφορά; «Πές κάτι γιά τόν Κύριο», τοῦ λέγαν, «καί θά τελειώσει τό πράγμα». Ἀλλά, διάλεξε μᾶλλον νά ὑποφέρει καί νά λειώνει καί νά κουβαλάει τήν ἀφόρητη ἐκείνη πληγή, παρά νά βλασφημήσει καί ν’ ἀπαλλαχθεῖ ἀπό τά ὑφιστάμενα κακά. Αὐτό κι ἐσύ να’ χεις γιά παράδειγμα. Ἀκόμα κι ἄν ὁ δαίμονας ὑπόσχεται χιλιάδες λύσεις γιά τά ἐπικείμενα κακά, νά μήν πεισθεῖς, οὔτε νά κάνεις πίσω, ὅπως ὁ δίκαιος δέν πείστηκε ἀπό τήν γυναίκα του. Ἀλλά, μᾶλλον διάλεξε νά ὑπομένεις στήν ἀσθένεια, παρά νά χάσεις τήν πίστη καί τήν σωτηρία τῆς δικῆς σου ψυχῆς. Γιατί, δέν σέ ἐγκαταλείπει ὁ Θεός, ἀλλά θέλει νά σέ κάνει ἀκόμα πιό λαμπρό, ἀφήνοντας νά πέσεις σέ ἀρρώστιες ἀρκετές φορές. Παρέμεινε, λοιπόν, νά καρτερεῖς, ὥστε κι σύ ν’ ἀκούσεις : «Πῶς ἀλλιῶς νά σκεφτῶ νά σέ τιμήσω παρά ν’ ἀναδειχθεῖς ὡς δίκαιος»;
Σχέση σφραγίσματος – χαράγματος
Ἄλλο τό ἕνα καί ἄλλο τό ἄλλο. Δέν ταυτίζονται.Ὁ ἴδιος ὀ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στήν Ἀποκάλυψη γράφει καί μιλάει σαφέστατα γιά χάραγμα καί ὄχι γιά σφράγισμα[4].
Σύμφωνα μέ τά λεξικά, «σφραγίζω (-ομαι)» σημαίνει : «ἀποτυπώνω τά σύμβολα μιᾶς σφραγίδας σέ ἔγγραφο ἤ σέ ἄλλο ἀντικείμενο, γιά νά ἐξασφαλίσω τήν γνησιότητα ἤ τήν κυριότητά του». Σφράγισμα εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ σφραγίζω.
Τήν ἐποχή ἐκείνη, πού γράφτηκε ἡ Ἀποκάλυψη, ὡς σφράγισμα θεωροῦνταν ἡ αὐτοκρατορική σφραγίδα.
Ἄς θυμηθοῦμε ἀκόμη τήν ἐποχή τοῦ Ναβουχοδονόσορος ἤ ἄλλων βασιλέων παλαιῶν, πού εἶχαν ὡς σφραγίδα εἶχαν τό δακτυλίδι τους, τό ὁποῖο στό ἐπάνω μέρος εἶχε μιά ἀνάγλυφη παράσταση, τήν ὁποία ἔθεταν πάνω στά ἔγγραφα. Ἡ σφραγίδα αὐτή ἦταν πάντα στό χέρι τοῦ βασιλιά[5].
Σύμφωνα πάλι μέ τά λεξικά, «χαράττω (-ομαι)» σημαίνει : «κάνω ἐγκοπές μέ αἰχμηρό ὄργανο ἐπάνω σέ μιά σκληρή ἐπιφάνεια». Π.χ. τῆς χάραξε τό πρόσωπο μέ σουγιά, τῆς τό ἔσκισε ἤ τό πρόσωπό του εἶναι χαραγμένο ἀπό βαθιές ρυτίδες. Ἐπίσης, σημαίνει : «δημιουργῶ μιά σχετικά βαθιά τομή (χαρακιά) στήν ἐπιφάνεια ἑνός ἀντικειμένου μέ ὀξύ ὄργανο», ἤ ἀλλιῶς «ἐγχαράττω, ἐπιγράφω». Χάραγμα εἶναι ἡ ἐνέργεια ἤ τό ἀποτέλεσμα τοῦ χαράζω.
Οἱ ἑρμηνευτές τῆς Ἀποκαλύψεως Ἀνδρέας καί Ἀρέθας Καισαρείας ρωτοῦν : «Τί εἶναι καί τί περιλαμβάνει τό χάραγμα»; Καί ἀπαντοῦν : «Eἶναι ἡ τοῦ ὀλεθρίου ὀνόματος ἐγχάραξις». Δηλαδή, οἱ πλείστοι ἄνθρωποι θά ἔχουν χαραγμένο τό ὄνομα τοῦ θηρίου στό χέρι ἤ στό μέτωπο[6].
Ἑπομένως, ἐδῶ ἔχουμε τήν σημασία τοῦ ἁπτοῦ χαράγματος, τό ὁποῖο θά εἶναι μιά ἁπτή, χειροπιαστή, φανερή πραγματικότητα. Τό τελικό, ἐσχατολογικό αὐτό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου, κάνει τόν χαραγμένο τέλειο δοῦλο τοῦ Ἀντιχρίστου.
Τό χάραγμα εἶναι τό τελικό. Πρίν τό χάραγμα, ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καί θά ὑπάρξουν διάφορα σφραγίσματα. Καί τά δύο βεβαίως (σφράγισμα καί χάραγμα) πρέπει νά τά ἀποφεύγουμε.
Ἡ πειραματική ἔνεση γιά τόν ἰό τῆς κορῶνας σέ καμμία περίπτωση δέν μποροῦμε νά ἰσχυριστοῦμε ὅτι εἶναι τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Εἶναι, ὅμως, σφράγισμα, ἐξαιτίας τῶν περιεχομένων του, ὅπως εἴπαμε παραπάνω. Ὅπως εἶναι ἤδη σφραγισμένα ἐδῶ καί δεκαετίες ὅλα τά προϊόντα, τρόφιμα, ζώα κλπ μέ τόν γραμμωτό κώδικα (bar code) RFID, ἔτσι θέλουν νά ἐπεκτείνουν αὐτό τό σφράγισμα τώρα καί στόν ἄνθρωπο.
Τό «μπόλι» δέν εἶναι τό χάραγμα, καί διότι δέν γίνεται ἀποκλειστικά καί μόνο στό δεξί χέρι. Γίνεται καί στά δύο. Ἐπίσης, δέν εἶναι φανερό, δέν μπορεῖς νά διακρίνεις φανερά καί ἄνετα, ἄν εἶναι κάποιος ἐμβολιασμένος.
Ἄν ἰσχυριστοῦμε ὅτι τό «μπόλι» εἶναι τό χάραγμα, τότε θά πρέπει, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε συνεπεῖς μέ τήν σειρά, πού θά συμβοῦν τά ἐσχατολογικά γεγονότα, ὅπως μᾶς τά ἔχουν ἀποκαλύψει οἱ ἅγιοι μέσῳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νά παραδεχτοῦμε ὅτι ὁ Ἀντίχριστος ἤδη ἐγκατοίκησε μέσα στόν ἄνθρωπο, πού θά γεννηθεῖ ἀπό πόρνη γυναῖκα, καταγομένη ἀπό τήν φυλή τοῦ Δάν, ὅτι ἔχει κτιστεῖ ὁ Ναός τοῦ Σολομῶντος, στόν ὁποῖο ἔχει ἤδη ἐνθρονιστεῖ, ὅτι βρισκόμαστε στά 3½ χρόνια βασιλείας τοῦ Ἀντιχρίστου, ὅτι ἔχουν ἔρθει στήν γῆ οἱ μεταστάντες προφῆτες Ἠλίας καί Ἐνῶχ κλπ, πράγματα τά ὁποία δέν ἔχουν συμβεῖ ἀκόμη. Ὁπότε ἄτοπος ὀ ἰσχυρισμός.
Συμπέρασμα
Ἄς μήν ἀποπειρώμεθα, λοιπόν, νά φέρουμε ὁπωσδήποτε καί ἀπαραιτήτως μελλοντικά ἐσχατολογικά γεγονότα, πού θά συμβοῦν στό κοντινό ἤ ἀπώτερο μέλλον, στήν τωρινή ἐποχή καί ἔτσι νά τρομοκρατοῦμε τούς ἀνθρώπους. Ἄς εἴμαστε ρεαλιστές καί ἑπόμενοι ἐπακριβῶς τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ καί τοῖς Ἁγίοις Πατρᾶσι, γιά νά μήν πλανηθοῦμε.
[1] ΟΣΙΟΣ ΠΑÏΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Λόγοι Β΄, Πνευματική Ἀφύπνιση, ἐκδ. Ἰερόν Ἠσυχαστήριον «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὀ Θεολόγος», Σουρωτή Θεσ/κης, 1999, σ. 181.
[2] ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, Ἐξομολογητάριον, ἐκδ. Ἅγιος Νικόδημος, σσ. 132-133.
[3] PG 48, 854-855
[4] Ἀποκ. 13, 16-18
[5] Σχ. βλ. π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ, Ἑρμηνεία στήν Ἀποκάλυψη
[6] Σχ. βλ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β. ΜΑΥΡΟΜΑΤΗΣ, Ἡ Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου, ἐκδ. Ἀποστολική Διακονία, σσ. 220-224